به گزارش عجب شیر پرس به نقل از ایسنا، سهراب مرادی که همه او را به عنوان یک قهرمان المپیک بی حاشیه می‌شناسند، این روزها به تنهایی مشغول تمرین کردن است و فیلم‌هایی که از او منتشر می شود حکایت از آن دارد که در حال حاضر در شرایط خوبی به سر می‌برد. او بعد از مدت‌ها، سکوت خود را شکست و در حالی که هنوز از دست دادن المپیک توکیو و مدالی که می‌توانست کسب کند را فراموش نکرده، گلایه هایی درباره چرایی عدم پیگیری اوضاع و احوالش داد.

سهراب مرادی در گفت‌وگو با ایسنا بیان کرد: زمانی که آقای سجادی به عنوان وزیر ورزش و جوانان انتخاب شد خوشحال شدم که فردی از جنس خود ورزشکاران انتخاب شده است و چون زجر کشیده‌ی ورزش است و می‌داند ارزش مدال المپیک چقدر است - آن هم دومین مدال که زندگی یک نفر را زیر و رو می‌کند - آقای سجادی در اولین صحبت‌های خود عنوان کرد که به داد ورزشکاران می‌رسد اما این روزها هیچ کس سراغی از من نمی‌گیرد. من تنها در در یک سالن دور، تمرین می‌کنم و هزینه‌هایم نیز برعهده خودم است.

قهرمان المپیک ریو تاکید کرد: ورزشکار را در فشار و تنگنا قرار می‌دهند و آن موقع که ورزشکار تصمیمی می‌گیرد، می‌گویند بی‌معرفت است.

او ادامه داد: انتظار داشتم وزیر ورزش پیگیر احوال من و اتفاقات المپیک توکیو شود و از خود من سوال کند اصل ماجرا چه بوده است و چرا من در المپیک حضور نداشتم. من خیلی منتظر ماندنم که پیگیر من شوند و بپرسند که اصلا چه برنامه‌ای دارم یا در مورد دلایل المپیک نرفتن از من سوال کنند. سوا کنند که اینکه تکلیف سهمیه‌ام چه شده؟ و چرا من را به المپیک نبردند؟ کاش این اتفاق می‌افتاد، اما ظاهرا روال باز هم مانند گذشته است و به جای اینکه با ورزشکار هم صحبت شوند، از یک مدیران پیگیری می‌شود. در این وضعیت هم هر چه خود مدیر می‌خواهد را می‌گوید. زمانی هم کار از کار گذشت، عنوان می‌شود که از اصل ماجرا بی‌خبر بوده‌اند.

مرادی در پاسخ به این پرسش که آیا شرایط فعلی باعث دلسردی او شده است؟ تصریح کرد: چیزی فراتر از دلسردی است. من سهراب مرادی یکی از قهرمانان ایران هستم و مدال المپیک هم دارم و تمام زندگی‌ام را در ورزش گذاشته‌ام، فقط انتظار داشتم پیگیر احوالم باشند و مهمتر از اینکه پیگیر این شوند که چه اتفاقی برای المپیک و مدالی که می‌توانستم بگیرم، افتاد. الان تنها و مانند آواره‌ها تمرین می‌کنم. شاید هم دیگر من را نمی‌خواهند و به نوعی دارند به من می‌گویند که دیگر نباشم.