به گزارش عجب شیر پرس به نقل ایرنا، آمایش سرزمین شامل برنامه‌ریزی و سازمان دادن به نحوه اِشغال فضاها، تعیین کاربری مکان‌ها و مدیریت کنش‌های نظام اجتماعی و اقتصادی با در نظر گرفتن ظرفیت‌های اقتصادی، طبیعی و انسانی در هر منطقه است و توجه به آن برای توسعه استان‌ها ضروری محسوب می‌شود.
مجید زمانی روز یکشنبه افزود: در این سند مشخص شده  است که چه نوع سرمایه گذاری‌هایی باید انجام شود تا معضلات استان اصفهان در آینده کاهش یابد و اشتباهات کمتری اتفاق بیفتد.
وی با بیان اینکه فعالیت‌های مبتنی بر فناوری‌های برتر(hightech) و دانش بنیان، زیرساخت‌های نرم افزاری و مدیریت کلان حوزه مرکزی خدمات لجستیک کشور برای استان اصفهان در سند آمایش سرزمین تا چند سال آینده پیش بینی شده است، اظهار داشت: این مسیر توسعه، میزان اشتغال و سطح فناوری بالایی دارد و میزان سطح سواد و دانش این منطقه را افزایش می‌دهد.
لجستیک یا آماد به حرکت مواد، خدمات، پول و اطلاعات در داخل یک زنجیره تأمین گفته می‌شود.
این کارشناس با بیان اینکه در سند ملی آمایش نیز چگونگی توسعه بخش‌های مختلف مانند صنایع آب بر مانند ذوب آهن، فلزات اساسی و پتروشیمی مشخص شده است، خاطرنشان کرد: بر اساس این سند، توسعه این قبیل صنایع در مناطق مرکزی و شرقی کشور مانند اصفهان که با معضل آب و مباحث محیط زیست مواجه هستند، مجاز نیست بلکه در کرانه‌های جنوبی کشور پیش بینی شده است.
زمانی با اشاره به اینکه سند آمایش سرزمین به همه دستگاه های اجرایی، فرمانداری‌ها، بانک‌ها، شهرداری‌ها، شوراهای اسلامی، نهادهای خصوصی و اتاق‌های بازرگانی و نظام مهندسی کشاورزی و معدن ابلاغ شده است، تاکید کرد: بر این اساس، دستگاه‌های اجرایی صادر کننده مجوز برای استقرار طرح‌های جدید مکلف به استعلام از سازمان مدیریت و برنامه ریزی مطابق با این سند هستند.
وی با بیان اینکه حتی بانک‌ها نیز برای پرداخت تسهیلات بانکی موظف به استعلام در این زمینه و تخصیص تسهیلات به طرح‌های اولویت دار مطابق با سند آمایش هستند، افزود: هرگونه اقدام بر خلاف مفاد این سند، تخلف محسوب می‌شود.
این کارشناس آمایش سرزمین را به معنی تطبیق فعالیت و جمعیت با توان سرزمین هر منطقه دانست و تصریح کرد: به عنوان مثال مطالعاتی در سال ۹۳ نشان داد که بزرگترین معضل آمایشی استان اصفهان این است که حدود ۸۰ درصد فعالیت‌ها و جمعیت آن در کمتر از هشت درصد مساحت این خطه، مستقرند و هدف از اجرای مفاد سند آمایش سرزمین، به حداقل رساندن این عدم توازن است.
وی با بیان اینکه دولت به استناد ماده ۲۶ قانون برنامه ششم توسعه و ماده ۳۲ قانون احکام دائمی برنامه های توسعه کشور، مکلف به تهیه سند آمایش سرزمین شد، اظهار داشت: مطالعات مربوط به سند آمایش سرزمین در استان اصفهان در سال ۹۰ آغاز و سال ۹۳ تمام شد و در کنار آن مرکز توسعه آینده نگری سازمان برنامه و بودجه کشور، سند آمایش ملی را تدوین کرد.
زمانی با اشاره به اینکه به روز رسانی سند آمایش سرزمین اصفهان از اواسط سال ۹۸ توسط سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان آغاز شد، افزود: این سند در تیر سال ۹۹ به تصویب کمیسیون تخصصی شورای عالی آمایش کشور رسید.
وی با بیان اینکه سند آمایش ملی نیز در اسفند سال گذشته مورد تایید نهایی شورای عالی آمایش کشور قرار گرفت، خاطرنشان کرد: این ۲ سند مکمل یکدیگر هستند زیرا در سند ملی، تکلیف کار برای بخش‌های اجرایی و آینده کشور با چشم انداز سال ۱۴۲۴ و اولویت های هر بخش مشخص شده است.
این کارشناس با اشاره به اینکه افق سند آمایش سرزمین استانی تا سال ۱۴۰۴ است، اضافه کرد: به روز رسانی اطلاعات و فرایند مطالعه و آینده نگری این سند برای افق ۱۴۲۴ از نیمه دوم اسفند سال گذشته آغاز شد.
در سند "آمایش سرزمین"،  پس از بررسی و تحلیل وضعیت موجود، نقاط قوت و ضعف همچنین تهدیدها، فرصت‌ها و تعارض‌ها مشخص و سپس بر اساس تحلیل اهداف، چشم‌انداز و سناریوهای توسعه به طراحی و تدوین برنامه آمایش یک منطقه و نظام مدیریت آن ختم می‌شود.
از این رو، سند آمایش استان اصفهان با تاکید بر حفظ محیط زیست و بهره‌برداری از منابع و توجه به هنر، علم و فناوری، توسعه گردشگری و اقتصاد دانش‌بنیان تدوین شده است. زیرساخت‌های حمل و نقل، مدیریت صحیح منابع و مصارف آب و بهبود فضای کسب و کار از دیگر موارد مورد تاکید در سند راهبردی آمایش اصفهان است.
جمعیت استان اصفهان حدود پنج میلیون و ۲۵۰ هزار نفر در ۲۸ شهرستان است که بیشترین جمعیت معادل حدود ۴۰ درصد در شهرستان اصفهان و پس از آن کاشان، خمینی شهر و نجف آباد است.
این استان با ۱۰۷ هزار کیلومتر مربع مساحت حدود ۶.۵ درصد از وسعت کشور را دارد و دارای ۱۱۰ شهر و یکهزار و ۶۹۹ روستا و آبادی دارای سکنه است.
اصفهان با بیش از ۹ هزار واحد صنعتی و تولیدی و ۲۵۰ هزار واحد صنفی، صنعتی‌ترین استان و یکی از قطب‌های کشاورزی کشور است و در سال‌های اخیر به‌دلایل مختلف مانند کمبود منابع آبی، خشکسالی، کاهش بارندگی، آلودگی هوا با معضلات زیست محیطی بسیاری مواجه شده است.