چهار سال گذشت و دوباره تلاش و رقابت برای موفقیت در ماراتن نفس گیر انتخابات مجلس شورای اسلامی به منظور رسیدن به کرسی های بهارستان آرام آرام شروع شده است. تب و تاب انتخابات مجلس دهم نه تنها سیاستمداران و تریبون های رسمی و غیر رسمی جامعه را به تکاپو و اظهار نظر و تحلیل های متفاوت واداشته است
انتخابات به عنوان عالی ترین مظهر حضور مردم در عرصه سیاسی و مهمترین مجرای تحقق حاکمیت مردم است. نظام مردم سالار نظام حاکمیت مردم بر سرنوشت خویش، نظام داشتن حکومتی برخاسته از مردم و پاسخگو در برابر مردم است. برگزاری انتخابات مشارکت آمیز و رقابتی احساس مسئولیت نظام در مقابل خواست های جامعه را افزایش می‌دهد. انتخابات موجب افزایش احساس مسئولیت حاکمان در مقابل خواست های جامعه می‌شود.
مشارکت مردمی و حضور حداکثری مردم در انتخابات بسیار مهم است، سرنوشت و اقتدار کشور در گرو انتخاب صحیح مردم است
براساس مبانی اسلامی حاکمیت مختص خداوند متعال است ولی خداوند اراده کرده که این خود مردم باشند که سرنوشت ساز خویش گردند.خداوند متعال انسان را برسر نوشت اجتماعی خویش حاکم ساخته و حق حاکمیت انسان بر سرنوشت خود را یک حق الهی قلمداد کرده است به طوری که هیچ فردی حق ندارد آن را از انسان سلب کند و یا در خدمت منافع خود یا گروهی خاص قراردهد.
هر سیستم سیاسی برای بقای، نیاز به اجتماعی کردن سیاست دارد، زیرا هرچه مشارکت مردم وسیع ترباشد، ثبات حکومت‌ها بیشتر می‌گردد.
از زماتهای قدیم تا به امروز، فلاسفه پایه حکومت و دولت را قرارداد اجتماعی می‌دانند. تحت این قرارداد اجتماعی، بشر درعصر اجتماعی شدن قبول کرده است که آزادی طبیعی خود را در ازای حمایت دولت برای حاکمیت قانون وعدالت واگذار نماید. در اصل حق حاکمیت به مردم تعلق دارد و تمام قدرت حکومت و دستگاههای اجرایی آن از مردم نشأت گرفته است. به سخن دیگر، حکومت خدمتگزار مردم است. در حقیقت این مردم هستند که ارباب محسوب می‌شوند.
در نامه ای، حضرت علی (ع) به عامل خود در آذربایجان می‌نویسد: «مبادا گمان کنی حکومتی که به تو سپرده شده یک شکار است که بدست آورده‌ای، بلکه امانتی است که بر گردنت گذاشته شده و مافوق تو رعایت و حفظ حقوق مردم را از تو می‌خواهد. تورا نرسد که به استبداد و دلخواه در میان مردم رفتار کنی.»مشارکت مردم در انتخابات پیامدهای بسیار زیادی روی جامعه و سرنوشت کشور در حوزه داخلی و بین المللی دارد که اهم آن عبارت‌اند از: انتخاب سیاستگذاران و اداره کنندگان امور جامعه، انتخاب سیاست‌ها، برنامه‌ها و چگونگی اداره امورنظام، بسیج، قدرت نمایی به خارج، پیوند علایق و ایجاد همبستگی، انتخاب رهبران و مسئولان و بیان مخالف ونارضایتی، تولید رضایت از نظام سیاسی، پاسخگوتر شدن حکومت و نهادهای انتخاباتی آن، احساس مسئولیت بیشتر شهروندان مشارکت کننده برای حل مسائل جامعه، کاهش نابرابری و تأکید نخبگان برخواسته هایشان؛ مشارکت سیاسی عاملی است که می‌تواند اضطراب و فشارهای روانی را کاهش دهد.
تمامی پیامبران الهی سعی داشته اند مردم را با استدلال و روشنگری به راه حق دعوت کنند، آنگاه ایشان را وارد صحنه کرده واز آنان بخواهند که شرایط اجتماعی را تغییر داده یا درباره سرنوشت خود تصمیم بگیرند. درقرآن کریم نیز به طور صریح تأکید شده است که: خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی دهد مگر آنکه آن قوم خود سرنوشت شان را تغییر دهند. درسنت پیامبر اسلام(ص) و رفتار حکومتی امام علی (ع) در نامه‌ای خطاب به مردم مصر فرمودند:« ای مردم مصر نگوئید ما سرپرستی چون مالک و امامی چون علی داریم، اگر درصحنه حاضر نباشید شکست می‌خورید. ما در حال نبرد با باطل هستیم، جامعه‌ای که درخواب باشد دشمن بیدارش او را رها نمی کند.