لطفاً، تاریخچه فعالیت و چگونگی راه اندازی شدن مجتمع فنی حرفه ای گل مریم را تشریح نمایید؟
از سال 64 به عنوان مربی آموزشی در مجتمع فنی حرفه ای گل مریم که آن زمان درآبرسان تبریز مستقر بود مشغول به تدریس بوده ام و و در کنارمربیگری ام در آن دوره، به کسب آموزش از اساتید برتر این رشته هنری هم مشغول شده ام. بعد از آن که خودم به طور مستقل اقدام به راه اندازی آموزشگاه نمودم به صورت رسمی فعالیت جدی خودم را در حوزه صنایع دستی و دوختهای سنتی آغاز کرده ام وتا الان نزدیک 35 سال است که در این زمینه به خدمتگذاری و انتقال تجربه به علاقه مندان این رشته مبادرت می ورزم. به طوری که تمامی افراد علاقه مند و مستعد  بعد از به اتمام رساندن دوره آموزشی خودشان از این مجتمع، اقدام به تأسیس آموزشگاه صنایع دستی کرده اند تماماً خروجی مرکز آموزشی گل مریم می باشند و ما به عنوان کارآفرین همه افراد را به سازمان فنی حرفه ای معرفی کرده ایم که از طرف سازمان مجوز مربیگری کسب کرده و اقدام به تاسیس آموزشگاه نموده اند. به طور واضح بیان می کنم که اولین آموزشگاه صنایع دستی تبریز، آموزشگاه گل مریم بوده که تاکنون موفق به پرورش افراد بسیار زیادی شده که در کار و مهارت کسب کرده خودشان، بسیار موفق هستند. لازم به توضیح هم می دانم تنها دوره ای که هیج هنرجویی به خاطر محدودیت های کرونایی اقدام به ثبت نام نکرده است سال 99 می باشد.
با توجه به روند فعلی آموزش و تغییرات جدید سیستم آموزشی کشور و کمرنگ شدن آموزش حضوری،  این مسئله چه صدماتی را در امر یادگیری و مهارت آموزی در کار شما داشته است ؟
بنده به خاطر اینکه اعتقاد قلبی به تاثیرگذاری آموزش حضوری و کیفیت یادگیری در این شیوه دارم علاقه مندم آموزش به صورت حضوری برگزار گردد چرا که انتقال تجربه و مهارتی که در این شیوه به هنرجو منتقل می شود و در ارتباط چهره به چهره کسب اطلاعات لازم و یادگیری مفیدی که روی می دهد، بسیار متفاوت تر ازآموزش به صورت غیر حضوری است. بنده معتقد هستم  هنرجویی که با صرف هزینه و زمان و انرژی، اقدام به کسب مهارت و یادگیری این هنر نماید لازم و ضروری است که به عنوان مربی این رشته با تمام توان نهایت دانسته های خودم را به هنرجویانم انتقال دهم در غیر این صورت در کار خودم با عدم صداقت کار کرده ام که این بزرگترین آفت در عرصه هنر است. بنابراین به خاطر اینکه با صداقت قدم بردارم و دلیل موفقیت خودم را که انتخاب همین روش در کسب و کار و آموزشم بوده را ادامه دهم، تمایل چندانی به آموزش غیر حضوری نداشته و ندارم. پیشنهادم هم در این باب به سایر آموزشگاههای هنری این است که با رعایت کامل فاصله گذاری فیزیکی و تفکیک مشخص کلاس ها و زمان بندی تعریف شده برای هنرجویان هر رشته و رعایت موارد بهداشتی توصیه شده از طرف ستاد مربوطه، بهترین قدم ها را در راستای کیفیت آموزشی می توان برداشت.  
چه برنامه هایی را با نگرش بلندمدّت در راستای گسترده کردن آموزش خود و تنوع بخشیدن به محصولات خود دارید؟
در صورت حمایت سازمان فنی حرفه ای از فعالیت مان، توانایی گسترده کردن حوزه کاری مان را دارا هستیم چون سفارشات مختلفی از تمام نقاط استان را در حیطه کاری خود داشته و داریم. ولی متأسفانه باید گفت که هیچگونه حمایتی از طرف اداره از آموزشگاه ها صورت نمی گیرد. تنها قدمی که در راستای حمایت، عملی شد وام کرونایی بود که اختصاص داده شد  که آن هم به خاطر شرایط پرداخت و درصد سود بالایی که داشت بنده خودم اقدام به گرفتن آن نکردم به دلیل اینکه باید آن را بازپرداخت می کردم لذا چون درآمدی هم به غیر از آموزشگاه و فعالیت آن ندارم و با مشکل مواجه می شدم، به گرفتن وام هم تمایل نشان ندادم. در یک دوره ای هم طرحی داشتند که قرار بر این بود که زمینی را به اسم خود سازمان فنی حرفه ای خریداری کنند و در اختیار آموزشگاههای فعال قرار دهند و در مقابل مدیران آموزشگاه ها به جای پرداخت اجاره به دیگران، مبلغ مربوطه را به صورت قسطی به حساب سازمان پرداخت نمایند که بعد از فعالیت طولانی و تمام شدن اقساط پرداختی به سازمان به عنوان اجاره ، نهایتاً خود آموزشگاه بعد از تسویه کامل بدهی صاحب ملک باشد و در واقع به اسم آموزشگاه انتقال یابد که در کل طرح خوبی بود ولی این مورد هم با کمال تأسف در جا زد و هیچوقت عملیاتی و اجرایی نشد. بنابراین اگر حمایت ها به معنی واقعی کلمه از طرف ارگان های مربوطه صورت پذیرد و از قالب شعار و کلمات بیرون بیاید و شکل واقعی و عملی به خود گیرد، بنده به پشتوانه سابقه 35 ساله ام در این حرفه در جهت گسترده تر کردن حوزه فعالیتم وخدمات دهی بیشتر نسبت به هنر جویان علاقه مند در تمام نقاط استان و حتی کشور قادر خواهم بود اقدامات ویژه ای را در این جهت انجام دهم و به وظیفه ورسالت حقیقی خودم جامه عمل بپوشانم.لازم می دانم که اشاره کنم بیش از سه سال از تصویب کلیات طرح بیمه موسسان و مدیران آموزشگاهها در مجلس شورای اسلامی می گذرد امّا سازمان هیچگونه اهمیتی به این موضوع نمی دهد. لذا ما که عمری را صرف کارآفرینی و خدمت به دوستان اهل هنر کرده ایم چرا باید از قافله بیمه شده گان عقب بمانیم و از حمایت لازم برخوردارنباشیم.  
در راستای کسب مهارتهای بیشتر در فرایند آموزش، چه دوره هایی را به صورت تخصصی در مجتمع برگزار می کنید؟
دورهای مختلف پته دوزی، ژوردوزی،شماره دوزی، زری دوزی، روبان دوزی و گلهای اویا هستند که دوره گلهای اویا را بنده شخصاً در ترکیه گذرانده ام چون درهیچ جایی از تبریز به غیر از مجتمع گل مریم، آموزشی نسبت به آن برگزار نمی گردد و خدماتی ارائه نمی شود و در کنار این موارد دوره سرمه دوزی را هم داریم  که قدیمی ترین دوخت ما می باشد و در این رشته از هنرجویان خودم، در حال حاضر خودشان به صورت مستقل در تهران کارگاه راه اندازی کرده اند و در این باب آثار و تولیدات خودشان را به کشورهای خارجی هم صادر می کنند. در حالت کلی بنده به دوخت های سنتی بیشتر تمایل دارم  طوری که در کنار برگزارکردن آموزش دوره های دیگری مثل جواهر دوزی، عثماندوزی، طراحی روی پارچه، کیف های مجلسی، حشرات فاخر،تریکو بافی، نقره کاری، گلسازی و گلدوزی که هنرجوهای مختلفی را به لحاظ تنوع دوره های خودمان در این مرکز پرورش می دهیم، به صورت تخصصی تر و جدی تر دوخت های سنتی را هم دنبال می کنیم که خروجی خوبی را هم در این راستا به لحاظ تمرکز بیشترمان، داشته ایم.
با توجه به ظهور ویروس کرونا و آسیب های ناشی از آن در سطح جامعه، چه تصمیماتی را در جهت رشد کاری خودتان در امر آموزش  اتخاذ کرده اید؟
در این جهت تصمیمی که داریم بر این مبناست که کارآموزان باید به صورت جداگانه تفکیک شوند تا با رعایت فاصله گذاری فیزیکی، آموزش ها را به صورت حضوری برگزار کنیم چرا که در عرصه هنر ورشته های خاص آن که بر پایه کار عملی شکل می یابند،  هیچ راهی به جز آموزش حضوری  نمی تواند نهایت یادگیری را نسبت به  فرد ارائه دهد و اگر هم در این راستا آموزشی به شکل غیر حضوری صورت پذیرد، نتیجه خوشایندی نخواهد داشت و به صورت تئوری انجام خواهد گرفت که چیزی جز هدر دادن زمان و هزینه در این عرصه نخواهد بود چون ذاتاً رشته های هنری باید به صورت عملی آموزش داده  و کار شوند.   
نقش تبلیغات را در عرصه کاری خود و شناساندن مهارت و تخصص تان چقدر مهم و تأثیر گذار می دانید؟
کسب مهارت و داشتن تخصص در تمامی عرصه ها مستلزم صرف زمان و دادن هزینه بوده و خواهد بود به همین خاطر برای برجسته سازی و شناساندن آن در تمامی ابعاد خود، نیازمند تبلیغات سالم و اصولی هستیم که اگر به شیوه درست اجرا گردد نقش بسیار مهمی را در جهت شناساندن هر حرفه یا کالایی ایفا خواهد کرد. در دنیای کنونی هم موثر بودن تبلیغ در راستای معرفی و به دنبال آن در جذب مشتری و فروش کالا ثابت شده و جایگاه والایی را از آن خود کسب کرده است. به همین دلیل اگر در کشور ما هم تبلیغ از تکنیک های خاص خود و شکل درستش در جهت شناساندن خدمات انجام گیرد، ما نیز به نوبه خود بر این امر واقفیم که تبلیغات سالم در جهت رشد و شکوفاسازی هر هنری، صنعتی و یا محصولی می تواند تاثیرات شگرفی را داشته باشد.
خلاقیت و مهارت شما آغشته به هنری است که ظرافت های مورد نیاز خود را می طلبد. علاقه درونی تان باعث جذب شما به این حیطه شده است یا مسائل درآمد مالی ناشی از آن مسبب ورود شما به این عرصه بوده است؟
تنها دلیل ورود من به این عرصه فقط علاقه درونی ام بوده است که می خواستم خودم چیزی را خلق کنم و به نمایش بگذارم و این خواست درونی ام را بعد از کنکاشی فراوان، در این عرصه یافتم و وارد شدم. در طول دوران فعالیتم بارها اتفاق افتاده که شبهای طولانی را بیدار ماندم و طرحی را روی پارچه بارها تکرار کردم تا زمانی که طرح دلخواهم را بدست بیاورم لذا این چیزی جز خارج از علاقه درونی ام نبوده است. بنابراین دلیل فعالیت طولانی مدتم در این حیطه، علاقه ذاتی به این کار است که باعث شده علیرغم داشتن مشکلات فراوان مالی همچنان در این رشته هنری پا برجا بمانم و به فعالیتم ادامه دهم و معتقدم که چون هنر زیباشناسی ذاتی را در خود جای داده است هر فردی می تواند با درک این زیبایی و کسب مهارت در خلق آن ، به شناخت قدرت خداوند یکتا و زیبایی های خلقت او نیز پی ببرد. پس هنر می تواند در جای خود راهی برای شناخت خدا هم باشد.
جایگاه این رشته در کشور ما، در کجا قرار دارد و نیاز جامعه به آن در سطح ملی تا چه حدی ضرورت دارد؟
این رشته چون جزو مشاغل سنتی می باشد و شغل پدران و نیاکان ما محسوب می شود باید کاری کنیم که در جهت حفظ و مانده گاری آن کمک شود و از بین نرود. در این رشته ما کارهایی داشته ایم که کشور ترکیه کار را از ما خریده ولی در بین مردم خودش به اسم خودش ارائه داده است. به عنوان مثال عثمان دوزی را ما روی لباس انجام می دهیم در صورتی که در ترکیه روی ظروف، مجسمه و تابلو انجام می دهند و به نام خودشان معرفی می کنند و نمونه های دیگری هم در رشته های گل دوزی و تل دوزی این اتفاق افتاده است. به طور کلی باید گفت که  ضروری است حمایت های لازم صورت گیرد تا بدین صورت هنر و تاریخ ما را به یغما نبرند چرا که دلیل این امر از بی اهمیت دانستن هنر و نگاه منفی مان به این عرصه نشإت گرفته است و لازم است تجدید نظری اساسی در نگرش مان نسبت به این عرصه که خود صاحب تاریخ و فرهنگ مستقلی است، رخ دهد.


چه موفقیت هایی را در جهت بهبود بخشیدن به امر آموزش و اشتغال زایی داشته اید؟
باید عرض کنم هنرجویانی که از این مرکز فارغ التحصیل شد ه اند همگی در خارج از این محیط صاحب کارگاه مستقل هستند و به نوعی برای خود کسب و کار راه اندازی کرده اند. لذا در زمینه اشتغال زایی هم توانسته ایم تأثیرگذاری لازم را داشته باشیم. البته 6 سال پیش ما از تولیدات خودمان صادرات هم داشتیم و  هنرجویان فعالی که هم آموزش می دیدند و هم کار می کردند در این مرکز مشغول بودند واز این راه درآمد زایی هم می کردند ولی از زمانی که بحث نوسانات ارزی و قیمت بالای دلار پیش آمد ارتباط مان قطع و همکاری مان در حوزه صادرات تعطیل شد.   
رابطه بین ایده، طرح و اثر را چگونه ترسیم می کنید و در این فرایند چه عاملی در کسب موفقیت بیشترین نقش را دارد؟
برای داشتن یک ایده نیازمند وجود یک ذهن خلاق هستیم تا بتواند از تراوشات ذهنی خود طرحی را روی کاغذ یا پارچه ای بیاورد و بعد از کارکردن روی آن تا تبدیل شدنش به یک اثر، ممارست داشته باشد و به نتیجه نهایی و دلخواه خود دست نیافته است، دست از تلاش برنمی دارد. بنابراین می توان گفت که این فرایند نیازمند عواملی همچون خلاقیت، تمرکز، اراده و آفریدن می باشد تا ایده ای تبدیل به طرح و طرحی مبدل به یک اثر مانده گار درحوزه های مختلف شود. لذا عامل موفقیت در هر مسیری علی الخصوص کار هنری انجام دادن کار به صورت عملی می باشد و وارد بطن کار شدن و  به صورت عملی درگیر شدن و استمرار در انجام آن، نتیجه مطلوبی را حاصل خواهد کرد. به همین دلیل هم، ما درآموزشگاه خودمان زمان برای هنرجو تعریف نکرده ایم چون خواسته ایم دست هنرجو برای فعالیت مستمر و تمرین مداوم باز باشد تا نتیجه دلخواهش حاصل گردد که این یکی از موارد و دلایل موفقیت ما در پرورش دادن تعداد بیشتری از افراد علاقه مند به این رشته هنری است.به عنوان مثال از هنر جویان مان داشته ایم که 80 ساعت زمان آموزش شان را 200 ساعت آمده اند ولی همان شهریه 80 ساعت برای آنها اعمال شده است و این باعث شده که تمام فوت و فنّ های این رشته را به طور کامل بیاموزند تا جایی که سالانه بالای 50 نفر را به طور مستقل صاحب کسب و کار کرده ایم تا بتوانند با راه اندازی کارگاههای مستقل در بیرون از این مرکز، خودشان به عنوان کارآفرین مطرح باشند.   
سخن آخر، اگر حرفی مانده که بیان نکرده اید یا توصیه ای به مسئولان امر در این این باب دارید بفرمایید؟
توصیه ای که از مسئولان ذیربط دارم این است که حمایت جدّی شان را از آموزشگاه ها انجام دهند و از راهی که صلاح می دانند در راستای کمک و ارج نهادن به تلاش چنین مراکزی، گام بردارند که یکی از آن راههایی که می توانند در جهت حمایت از این قشر انتخاب کنند، پرداخت وام های کم بهره به  فعالان این عرصه می باشد. درخواست دیگری هم که در این جهت دارم این خواهد بود که مکان خاصی در اختیار هنرجویان این مرکز قرار داده شود تا تولیدات و آثار خودشان را در آن محل به فروش بگذارند و ارائه نمایند که این امر باعث خواهد شد تا با عرضه شدن آثارشان، برای ادامه فعالیت تشویق شوند و با امیدواری بیشتر، گامی استوارتر در جهت پیشرفت و تنوع بخشیدن به آثار خود را بردارند و به ادامه فعالیت بپردازند.