تاریخچه و چگونگی تأسیس شرکت تولیدی کابل وران را توضیح دهید؟
شرکت کابل وران در سال 1368 تاسیس شده و فعالیت تولیدی خود را به صورت جدّی از سال 74 شروع نموده است که قبلاً در شهرک رجایی استقرار یافته بود و این شهرک که از ابتدا با چهار شرکت تشکیل شده بود، کابل وران جزو اولین شرکت راه اندازی شده در این شهرک بوده است و به نوعی موسس این شهرک به حساب می آید. این شرکت در زمینه تولید قطعات خودرویی کار می کند که قطعاتی مثل داشبورد و کیلومترهای مربوطه، کنترل پنل و دسته سیم برق رسانی خودرو از آن جمله اند. دومین بُعد فعالیت این شرکت در زمینه ماشین های سنگین است که در این زمینه به تولید داشبورد کامل تراکتورهای 280، 399 و375  می توان اشاره کرد. ما در این مجموعه، تولید  صفر تا 100 تمام قطعات مربوطه را خودمان انجام می دهیم که در واحدهای پرس کاری، جوش کاری، رنگ کاری صورت می گیرد و همینطور واحد الکترونیک که دستگاهای پیشرفته را شامل می شود. دستگاههای اتصال دهنده سیم  را هم تماماً از کشورهای اروپایی وارد کرد ه ایم ولازم به ذکر است که شرکت کابل وران در استانهای آذربایجان شرقی و غربی، تنها شرکت تولید کننده دسته سیم خودرو به صورت استاندارد می باشد که برای خودروسازان خدمات می دهد و در حوزه صادرات هم با  برند کابل وران از نظر قطعات تراکتور به کشورهایی مثل لیبی،سودان، افریقای جنوبی، عراق و ترکیه صادرات داشته است که در حال حاضر به خاطر تحریم ها و نبود مبادلات تجاری واعمال محدودیت های موجود، صادرات ما هم از سال 94 به بعد قطع شده است.  
 عوامل تأثیرگذار در توسعه یک مجموعه یا شرکت را از لحاظ اقتصادی بیان نمایید؟
در توسعه یک شرکت یا یک مجموعه، اولاً باید بگویم که از نظر بین المللی ما نمی توانیم هم ردیف کشورهای اروپایی باشیم و دلیل این امر هم این است که ارتباطات لازم، جهت برقراری مراودات کالایی و تجاری وجود ندارد. در طولانی مدت تمامی شرکت ها با بی ثباتی اقتصادی روبرو شده اند و نتوانسته اند خودشان را با یک برنامه منسجم و قوانین ثابت، سازگار کنند و به فعالیت بپردازند. این در حالی است که دردو سال پیش 1125 بخشنامه به گمرک صادر شده است که روزانه هر روز کاری را حساب کنیم در طول هر روز 4 بخشنامه صادر شده است که متاسفانه این مسئله باعث سردرگمی شرکت ها و صادرکنندگان شده است. خوشبختانه درسال حاضر سیاست گذاری های  جدیدی در راستای تبعیّت از جهش تولید و رسیدن به خودکفایی صورت گرفته است که در مقابل این برنامه هم موانعی مثل ثبت سفارشات ، تغییرات قیمت ارزی و تبادلات ارزی مشکل ساز شده اند. لذا لازم و ضروری است که بازنگری اساسی در مورد سیاست گذاری ها و بحث ارز، صورت پذیرد تا چرخ اقتصاد بیشتر از این آسیب های جدی را نبیند در غیر این صورت عدم رسیدگی به آن، تبعات سنگینی خواهد داشت. چون اقتصاد دقیقاً مثل گلی می ماند که باغبان هر دقیقه باید مواظبت های لازم را نسبت به آن صورت دهد و ثبات لازمه را جهت رشد برای آن ایجاد نماید. بنابراین اقتصاد هم به لحاظ وابستگی اش به سیاستگذاری ها و تصمیم گیری های کلان کشوری از آنها  تاثیر می گیرد. در کل باید اینطوری گفت از تولید است که اقتصاد به وجود می آید، در صورتی که توجه کافی به تولید صورت نمی گیرد و به صورت ارز به ارز یا کالا به کالا مبادلات انجام می پذیرد. این بدان معناست که ما کالایی را از بورس می گیریم و بدون آنکه تولیدی در قبال آن انجام دهیم، دو برابراز آن بهره می گیریم. در نتیجه تولید در این روند به صفر می رسد و دلالی آن بهره ده برابر تولید، افزونتر می شود. بنابراین مادامی که در مملکت پول از تولید حاصل نشود، به مرور زمان ریشه تولید و حاصل آن یعنی اقتصاد خشکانده می شود.      
 مهمترین موانعی که دغدغه های اصلی شما در حوزه مدیریتی تان هستند را شرح دهید؟
ما اگر با نگرش بین المللی جلو برویم باید گفت که انواع مدیریت را در قالب های مختلف داریم. مدیریت امریکایی داریم که شخص مدیر از ابتدا تا انتهای تولید را اشراف کامل دارد و آگاهی لازم را  به صورت کامل داراست. طبق تحقیق و بررسی به عمل آمده معلوم شده است که مدیران فعال در سیستم های آمریکایی همگی ازکارخانه فورد تا اپل، خودشان کار کرده اند و فعال بوده اند که این سیستم به کشور ما بیشتر نزدیک است . در مقابل این قالب، سیستم های اروپایی هم هستند که نسبت به تولیدشان آینده نگر هستند و افراد فعال  این روش هم، در زمینه تحقیق و توسعه همیشه فعال هستند. ولی در شرکت های ژاپنی، یک مدیر فقط تحصیلات مدیریتی دارد و هیچگونه ارتباطی با خود صنعت و تولید ندارد چرا که در روال مدیریتی خودشان تماماً از مشاوران زبده و کاربلد بهره می گیرند. بنابراین ما الان اگر بخواهیم الگوبرداری از این سبک های مدیریتی انجام دهیم، باید ارتباطات لازم را با آنها داشته باشیم تا بتوانیم در کنار کارکردن خودمان، با داشتن ارتباط با آنها بهترین ایده ها را برداریم تا به مرور زمان دست به توسعه یابیم و تبدیل به شرکت هایی بزرگ شویم. به عنوان مثال می توان از کارخانه شیرین عسل، به عنوان  نمونه بارزی از این الگو برداری نام برد. متأسفانه در وضعیت کنونی اجرای چنین روشهایی غیر ممکن است و یک جوان نمی تواند طرحی یا ایده ای را تبدیل به شرکتی کند و بعد از راه اندازی اش، مبدل به شرکتی بزرگ در کشور شود مگر اینکه از رانت استفاده نماید و بالا رود در غیر این صورت با وجود محدودیت های فعلی مان، اینکه از تولید کسب در آمد نماید و این کار  را ادامه دهد امکان پذیر نیست. در نتیجه بهترین راهکاری که می توان در این زمینه ارائه داد  این است جوانانی که صاحب طرح و تفکر و ایده هستند از طریق شرکت های دانش بنیان با حمایت دولت در شرکتهای بزرگ جذب شوند و خودشان در کنار طرحی که وارد می کنند درصدی را از سود حاصل کسب نمایند و بدین شکل است که مثل سیستم های اروپایی رشد می کنند و در کنار کسب تجربه عملی و نفع مادی، به طور مستقیم  هم نسبت به سایر افراد مشاوره می دهند تا تبدیل شدن به یک مجموعه بزرگ و موفق را تجربه کنند.
 شرکت تولیدی کابل وران در زمینه اشتغال زایی چه موفقیت هایی داشته وچه خدماتی را ارائه داده است؟
امسال و سال گذشته چون که خودروسازان به صورت انبوه تولید می کردند و ظرفیت شان را بالا برده اند در نتیجه ما هم به تبعیت از آن، تولید مان را افزایش دادیم. لذا در سال گذشته 5 درصد اشتغال زایی را افزایش دادیم و امسال هم دوباره  با افزایش 30 درصدی در زمینه اشتغالزایی، جذب نیرو خواهیم داشت و نهایتاً تا آخر سال جاری تعداد افراد شاغل در این مجموعه به 135 نفر خواهد رسید. مسئولان محلی در راستای حمایت از افراد در این زمینه واقعاً دلسوز هستند ولی از طرف دولت هم باید اقداماتی جدّی صورت پذیرد  و برنامه ای اساسی درزمینه کار و اشتغال افراد تنظیم شود  و در این جهت است که فرمایش مقام معظم رهبری در راستای جهش تولید با به کار گیری جوانان در زمینه های مختلف سازمان ها ، ارگان ها ، کارخانجات و شرکتها به صورت عملی شکل واقعی خود را می یابد و اتفاق می افتد چون فقط با پذیرش نیرو توسط یک کارخانه  یا شرکت، در سطح ملی جهش تولیدی رخ نمی دهد.
 تنوّع محصولات را در تولیدات خود چطورارزیابی می کنید و چه برنامه ای درمورد شرکت در نمایشگاههای بین المللی دارید؟
امسال ما در نمایشگاه اتومکانیکال فرانکفورت شرکت داشته ایم که به خاطر مسائل کرونا  لغو شد. ولی سابقا 6 بار در کشور آلمان حضور در نمایشگاه را تجربه کرده ایم و در کشور چین هم در نمایشگاه شانگهای و همینطور آفریقای جنوبی  غرفه داشته ایم. دو بار هم در اربیل عراق، در نمایشگاه حضور داشته ایم  که در موارد مطرح شده آن دوره که تبادلات بانکی به راحتی انجام می گرفت نتایج بهتری را حاصل می کردیم ولی الان متأسفانه طبق شرایط فعلی در صورتی که ما اگر هم، در نمایشگاه های مختلف شرکت کنیم قادر نخواهیم بود محصولات خودمان را صادر کنیم پس لزومی هم برای حضور در نمایشگاهها نمی بینیم. در بُعد تنوع محصولی هم برنامه ای که در آینده خواهیم داشت انجام تحقیق و توسعه دادن تولیدات و بروز کردن قطعات مان نسبت به تکنولوژی روز خواهد بود.
 نقش تبلیغات را در معرفی محصولات خود و کمک کردن به مصرف کنندگان در جهت شناساندن کیفیت تولیدات تان، چقدر موثر می دانید؟
امروز با یک دنیای مصرفی روبرو هستیم. بزرگترین کارخانجات خودرویی جهان از ابزار مهم تبلیغات نهایت بهره را می برند چون شدّت رقابت در بازار باعث می شود که جهت حفظ کالای خود در بین مصرف کنندگان تبلیغات درستی را انجام دهند تا برندسازی صورت پذیرد. ولی در مورد کشور خودمان تبلیغات به شکل اصولی اتفاق نمی افتد که می توان در این جهت، به تبلیغاتی که در مورد مواد غذایی انجام می شود اشاره کرد. بنابراین تبلیغات علیرغم نقش مهم و موثری که در شناساندن کالا، محصول و خدمات دارد، لازم و ضروری است که به شکل اصولی، کاربردی و صحیح در رسانه ها جامه عمل پوشد.
چه تحلیلی ازتصمیم افرادی که اقدام به سرمایه گذاری در بخش خارجی می کنند دارید؟ دلایل وقوع چنین امری را بفرمایید.
سیاست هایی که دولت در زمینه اقتصاد انجام می دهد در نگاه خارجی ها بسیار حائز اهمیت است.  به عنوان مثال اگر بررسی کنیم که چه عواملی باعث شده است از ابتدا شرکتهای بیگانه در شهرک سرمایه گذاری خارجی مستقر در استان، اقدام به فعالیت کرده اند و دولت چه امتیازی برای آنها قائل شده است که اینجا را نسبت به کشور خودشان ترجیح داده اند به روشن شدن دلیل این اقدامات دست می یابیم.  ولی در روند و ادامه فعالیتی شان باید گفت که به مرور زمان اکثر شرکتهای خارجی امتیازشان را واگذار می کنند و می روند و دلیل آن این است که از ابتدا دنبال سود و درآمد بود ه اند و چون نتیجه راضی کننده ای حاصل نمی شود، فعالیت شان محدود یا تعطیل می شود. بنابراین چون در کشور ما فرهنگ مشارکت ضعیف بوده است و کار گروهی در عملکرد ما ایرانی ها، جایگاه قابل قبولی را ندارد باعث می شود که این امر اتفاق افتد. درصورتی که در کشور های خارجی همانند ایالات متحده، شرکتی مثل «فورد» سابقه بسیار بالایی در شراکت دارد. عدم رغبت برای کار دسته جمعی در زمینه های مختلف فعالیتی، در کشور ما نمود دارد. به عنوان مثال در رشته های ورزشی انفرادی مثل بوکس، تکواندو و کشتی بسیار خوب عمل می کنیم ولی در رشته های گروهی مثل فوتبال و غیره وضعیت مطلوبی نداریم و این نشأت گرفته از نبود فرهنگ مشارکت و کار دسته جمعی در بین ایرانیان است.
 رقابت در بازارداخلی را ترجیح می دهید یا فعالیت در بازار بین المللی و گسترش دادن آن در سایر نقاط جهان را ارجح می دانید؟
اکثراً همه برای حضور در بازارهای بین المللی تمایل کافی دارند ولی باید ابزار لازم جهت حضور در این بازار را فراهم نمود. در این زمینه می توان شرکت ها و کارخانجات بزرگ کشور را به شرکت های بسیار موفق خارجی با ایجاد تعامل و ارتباط، متصل کرد تا زمینه های لازم جهت رقابت و فعالیت در سطح گسترده و وسیع بین المللی فراهم گردد در غیر این صورت امکان رشد در سطوح بین المللی وجود نخواهد داشت.
با توجه به صنعتی بودن و جایگاه برتر استان در این عرصه، آینده تولید در استان را چگونه می بینید؟
اگر بخواهیم واقعیت ها را بیان کنیم لازم است بگویم که اولاً اطلاعاتی که در ارتباط با جایگاه صنعتی استان داده می شود و آماری که ما در رده بندی ها مشاهده می کنیم، اختلاف فاحشی با حقیقت  ماجرا دارد. طوری که گردش مالی اقتصاد ما در حال حاضر از استان یزد عقب تر است و این در حالی است که  تبریز کارخانه های بسیار بزرگ مادر را در بطن خود دارد. چرا باید سرمایه های ما آن قدر کوچک شود تا  گردش  اقتصادی کارخانه های ما با قدمت بالای شان، از اصفهان و قزوین هم کمتر باشد. این رویداد نشان دهنده آن است که قصور در کارخانجات ما نیست، بلکه دلیل اصلی آن، کوتاهی از طرف بانک ها و اعتبارات و اداره جات است که دست به دست هم داد ه اند و جلوی رشد شرکت های بزرگ  در این خطّه را گرفته اند که اگر این اتفاق نمی افتاد، استان آذربایجان شرقی که رتبه سوم کشوری را دارد و بسیار ارزشمند تر است می توانست در این باب، سکاندار صنعت و تولید بعد از پایتخت درکشور باشد.
اگر حرفی از یاد رفته که بیان نکرده اید یا سخنی با مسئولان امر در عرصه تولید و صنعت دارید، بفرمایید.
توصیه ای که به دولت دارم مربوط به دغدغه های تمام صنعت گران و تولید کنندگان است و آن این است که دولت نباید در زمانی که نفت را می فروشد و منابع مالی خود را از آنجا تآمین می نماید تولید را فراموش کند و تنها در زمان عدم فروش نفت و نبود معاملات در این باب، به فکر تولید باشد و به این دقیقاً ایمان داشته باشد که جهت حفظ منافع ملی و حاکمیت ارزی کشور باید و به طور جدّ مدافع، در مقابل موانع تولید و حمایت کننده از این چرخه در مملکت باشد. بنابراین با شناسایی راه درست جهت حرکت، گام های مستدامی را در راستای حمایت از تولید و صنعت  نه در کلمه، بلکه با تمام قدرت و دقت هم از جانب دولت و هم از طرف حاکمیت که همیشه کلام و بیانات گوهر بارشان در واژه «اقتصاد » خلاصه شده،  برداشته شود تا کشورمان هم در زمان  اعمال شدن تحریم های همه جانبه از قدرتهای بیرونی، با تولید و صنعت خودش که دارای منابع غنی و سرمایه عظیم است به سمت خود کفایی حرکت نماید و با این روند در عرصه بین الملل هم، از گزند دشمنان و فشارهای وارده مصون بماند.