امینی  با اشاره به اولین چرم راه اندازی شده در تبریز که از سال 1308 شروع به فعالیت نموده، گفت: از همان سالهای افتتاح چرم در تبریز بنده نیز اقدام به خرید زمینی با همکاری کارگران فعال  درصنعت چرم، کردم که تا سال 62 به خاطر آلاینده بودن همه چرمسازی های داخل شهر « آخر شهناز، سعدی»، به چرمشهر فعلی که در محدوده مایان و خواجه دیزج می باشد، انتقال یافتند.
رئیس انجمن چرم، با یادآوری اینکه خدمات زیر ساختی اعم از آب آشامیدنی، گاز، تلفن و حتی برق هم با اهالی روستا مشترک استفاده می شده است، ادامه داد: در آن زمان کلیه عوارض توسط شهرداری، از واحد ها اخذ می شد تا اینکه سال 79 در استانداری بعد از طرح مشکلات مان، قرار بر رسیدگی در جهت حل مشکلات گذاشته شد.
عضو هیئت رئیسه خانه صنعت معدن  و تجارت با بیان اینکه منطقه صنعتی مایان به شهرک صنعتی چرمشهر با پیگیری های لازم در آن سالها اتفاق افتاد، اظهار داشت: با استفاده از تجارب گذشته و بهره گیری از اندوخته های سابق در صنعت چرم، دو سال پیش موفق شدیم تا به عنوان شهرک نمونه معرفی شویم و این در حالی اتفاق می افتد که که در کل کشور سه شهر چرمسازی وجود دارد.