این خیابان با مشخصات فنی 35 متری و به طول دو کیلومتر از باغشمال تبریز تا تقاطع شریعتی ادامه دارد و از ابتدا تا انتهای این خیابان 35 متری در دو طرف ساختمانهای شکیل و برجهای مختلف رنگارنگی احداث گردیده که بیش از 95 درصد کاربری این واحدها برای امر طبابت و یا مشاغل مربوط به شغل پزشکی را در بر می‌گیرد.
اگر مراجعه کننده ای در زمان قبل از ظهر گذری به این خیابان داشته باشد قطعا از رنگ و بوی بسیار پیشرفته این خیابان لذت برده برایش بسیار جذاب و خوشایند خواهد بود و اگر همین مراجعه کننده در یک بعد از ظهر به همین خیابان گذری کرده باشد با معزل بسیار بزرگ و ناخوشایندی برخورد خواهد نمود که در هیچ نقطه از دنیا این معزل را بر نمی‌تابند.
نبود پارکینگ طبقاتی و ترافیک سنگین که امروزه بیشتر نقاط کشور و شهرمان را در کام خود فرو برده این خیابان بسیار زیبا را هم مستثنی ندانسته و درد بیماران مراجعه کننده را دو چندان می‌نماید.
نبود جایگاه‌های توقف مناسب برای خودرو‌ها و پارکینگ های طبقاتی در این خیابان باعث گردیده کناره خیابان‌ها اتومبیل‌ها به صورت چند لایه با قبول جریمه پلیس راهنمایی پارک نمایند و  چه بسا بیمارانی که قادر به حرکت نبوده و سوار یا پیاده شدنشان از خودرو دقایقی بطول انجامد و این چند دقیقه توقف خودرو باعث بوجود آمدن ترافیکی سنگین گردد که عوارضش تا چندین ساعت دامن این خیابان را بگیرد.
چنانکه در خبرهای سال گذشته آمده بود در روز  29 بهمن سالگرد قیام مردم تبریز کلنگی بسیار سنگین در گوشه‌ای از این خیابان به زمین زده شد که صدایش تا آنسوی مرزها هم رفت و بغیر از هموطنانمان، مردم آذربایجان هم از اینکه در این خیابان جایی برای پارک خواهند داشت بسیار خوشحال شدند.
این پارکینگ طبق اعلام شهردار محترم تبریز در 8 طبقه و به مساحت 850 متر مربع ساخته خواهد شد و بر طبق معمول در این مراسم که بیشتر به یک کارناوال تبلیغاتی از سوی روابط عمومی شهرداری تبریز شبیه بود محلی برای عرض اندام چهره های تکراری شهری و بعضی رجال سیاسی که هیچ گاه برای حل مشکلات مردم از جای خود بلند نمی‌شوند و به لحاظ نزدیک شدن به پایان دوره خود و نگران از دست دادن رای هایی بودند تبدیل شده بود.
در این مراسم از سوی مسئولین امر با جملات بسیار بلند و کلمات پر طمطراق نسبت به افتخارات قبلی سخن گشودند و در پایان هم قول سریع به ثمر نشستن این ضربه کلنگ را به مردم دادند.
اما به نظر می‌رسد برخی برنامه‌ها و طرح های عمرانی  شهرداری و اربابان تکیه زده در مسند شورایی، از اولویت بندی مناسبی برخوردار نبوده که در عرض کمتر از 3 سال عمر خود، ملاقه به ته دیگ بودجه برخورده است که دیگر از افتتاح های دو یا سه ماهه و سریع خبری نیست و این موضوع در همه پروژه های شهری کاملا به چشم می‌خورد و این کلنگ پرصدا که قرار بود در روزی بسیار نزدیک نتیجه‌ای خوش برای اربابان رجوع خیابان 17 شهریور بدهد در پشت لایه های زمان خاموش گشته است.
هرچند که برای خیل عظیم مراجعات این خیابان، وجود چندین پارکینگ طبقاطی ضروری به نظر می‌رسد اما تنها پارکینگ طبقاتی مورد وعده مسئولین شهری که شاید برای اتومبیل‌های کارکنان و پزشکان این خیابان هم کافی نخواهد بود تا به امروز به بار ننشسته و به ظاهر در مدت 10 ماه کمتر از 30 درصد هم پیشرفتی را به خود ندیده است و بیشتر پروژه های مدت دار زمانهای دهه 60 را در ذهن هر بیننده ای تداعی می‌نماید.
آیا شایسته نیست منتخبان مردم بجای طرح دعوی‌های خودخواهانه خود در صحن شورای شهر دست به دست هم داده و از حقوق فراموش شده مردم دفاع نمایند؟
هم اینان که در پایان دوره عضویت خود دوباره با هزاران التماس به آغوش این مردم باز خواهند گشت تا در جهت جلب رای مردم برای خود از هیچ وعده وعیدی فروگذار نخواهند کرد.
آیا شهردار تبریز که با اندک رای شورا و در میان مجادلات 21 نفر با اختلاف رای بسیار کم انتخاب گردیده است. در پایان دوره خود خواهد توانست چشم در چشم مردم فرهیخته گزارش قابل قبولی را برای همشهریان ارایه دهد؟
علی ایحال سخن کوتاه نموده و به سبب وظیفه رسانه‌ای خود به همه مسولین مدیریت شهری معزل روبه افزایش تنها یکی از خیابانهای شهر تبریز را اعلام می‌نماییم خیابانی که معزل ترافیکی آن تا شعاع مرکز شهر کشیده می‌شود و باعث کند شدن آمد و شد و اخلال در زندگی هموطنانی که در طول تارخ حماسه‌ها ساخته‌اند و امروز اداره امورات خود را به دست غیر متخصصانی سپرده‌اند که در جلسات خود بجای اندیشیدن و بیان معزلات شهری، سکوت را بنا به مصالحی ترجیح می‌دهند.