*چگونه وارد دنياي ورزش شده ايد؟

از سال 1368 کاراته را شروع کردم. برادر بزرگم من و برادر بزرگتر از من را براي کلاس کاراته ثبت نام کردند و از آن جايي که از دوران کودکي علاقه خاصي به ورزش قهرماني داشتم با انگيزه ي بالا فعاليتم را را ادامه دادم.

*با توجه به سال ها فعاليت حرفه اي، نگرش خود را نسبت به ماهيت ورزش کاراته بيان بفرماييد.

کاراته غير از ورزش بُعد عرفاني هم دارد، معني کاراته هم، راه زندگي است اما خيلي ها وقتي اسم کاراته را مي شنوند خشونت و زد و خورد در ذهنشان نقش مي بندد، در حالي که اينطور نيست. کاراته در کنار تقويت جسماني انسان به او احترام و گذشت مي آموزد، هنوز در ژاپن اساتيدي هستند که مخالف برگزاري مسابقات کاراته هستند و معتقدند که هويت عرفاني کاراته با اين کار از بين مي رود.

*در رابطه با چالش هايي که ورزشکاران در طول  فعاليت خود با آن روبرو مي شوند، چالش اصلي شما چه بوده است؟

طبيعتاً هر ورزشکاري در دوران طي مسير قهرماني چالش ها و سختي هايي هم نسبت به موقعيت خودش دارد، از انتخابي هاي تيم ملي، برد و باخت ها، حاشيه ها، دوري از خانه و خانواده گرفته تا رفت آمدهاي اردوي تيم ملي و مسابقات، که البته ارزشش را دارد.

*در رابطه با عناوين و مقام هاي شاخصي که در مسابقات بين المللي بدست آورده ايد صحبت بفرماييد.

به لطف خدا عناوين زيادي کسب کرده ام که از بين آن ها مدال طلاي مسابقات آسيايي بود که براي اولين بار در طول تاريخ کاراته ايران کسب شد و پيام تبريک رئيس جمهور وقت را هم در پي داشت. البته مدال هاي نقره و برنز هم در مسابقات آسيايي کسب کرده ام و علاوه بر اين پنج دور فيناليست مسابقات ليگ جهاني بودم که 3 طلا و دو نقره حاصلش بود.

*بودن روي سکوي قهرماني و بالا رفتن پرچم ايران اسلامي به واسطه ي شما چه حسي در شما به وجود مي آورد؟

 در بالا رفتن پرچم کشور عزيزمان حس و حالي وجود دارد که اين لذت در هيچ چيز ديگري نيست و خصوصاً که اين مهم به وسيله خودت انجام گرفته باشد من اين حس را با هيچ چيزي عوض نمي کنم. حدود 3 سال مربيگري تيم ملي قطر را به عهده داشتم و برايم پيشنهاد شرکت در مسابقات با اسم  قطر را دادند که قبول نکردم. بعد از بازگشت از کشور قطر فعاليت حرفه اي و قهرماني را با اسم ايران ادامه دادم و عناوين زيادي هم کسب کردم. چند سال پيش پيشنهادهايي از کشور آذربايجان نيز براي تغيير مليت داشتم که ترجيح مي دهم هميشه و همه جا با پيراهن تيم ملي ايران و به خاطر وطنم و مردم کشورم در ميادين بين المللي حاضر شوم.

*در مدتي که مربيگري تيم ملي قطر را بر عهده داشته ايد، از نظر استعداد ورزشکاران، سطح امکانات و دانش ورزشي چه تفاوت هايي بين دو کشور وجود دارد؟

از نظر نيروي انساني واقعاً ايران فوق العاده است، ولي لحاظ امکانات در سطح پائيني قرار داريم. مشکلات زيادي داريم که البته با برنامه ريزي صحيح و تلاش و پشت کار مي توانيم اين کمبود ها را جبران کنيم در حالي که قطر با مشکل نيرو مواجه مي باشد و در چنين کشورهايي نتيجه گرفتن مشکل است.

*به نظر شما نقش تحصيلات به همراه تخصص در موفقيت ورزشکاران تا چه اندازه مهم است؟

هر چقدر معلومات و دانش فني ورزشکار بيشتر باشد طبيعتاً نتيجه خيلي بهتري در حوزه ي فعاليت حرفه اي خود رقم خواهد زد.

*حدود 6 سال که مربي تيم ملي بوده ايد پتانسيل ورزش کاراته استان را چطور ارزيابي کرديد؟

واقعاً استان ما از استعداد و پتانسيل بسيار بالايي برخوردار است که اين را ثابت کرده ايم و قطعاً با پشتکار و تلاش و البته برنامه ريزي بلند مدت مي توانيم در جهان حرفي براي گفتن داشته باشيم.

*مطالبي که در رسانه هاي متعدد بيان داشته ايد نشانگر نارضايتي شما از بي مهري هاي مسئولين ورزشي مي باشد، آيا انتظارات ورزش کاراته برآورده نشده است؟

خدمتتان عرض کردم ايران از نظر نيروي انساني فوق العاده است ولي از نظر مديريتي واقعاً ضعيف هستيم، در 10 سال گذشته نزديک به 6 بار رياست فدراسيون کاراته عوض شده که اين نشان از بي ثباتي در فدراسيون را دارد. از مسئولين استان هم واقعاً گله مند هستيم چون براي ورزش و ورزشکاران هيچ اهميتي قائل نيستند. سالانه هزينه هاي هنگفتي براي ورزش استان خرج مي شود اما بدون برنامه و هدف مشخصي که داراي بازدهي مطلوب باشد. نکته قابل تامل اين است که با اين همه هزينه تا به امروز شهر تبريز مدالي در المپيک ندارد.

*در انتها اگر صحبت خاصي داريد بفرمائيد.

از تمام مسئولين ورزشي تقاضا مي کنم در ايجاد فضاي مناسب براي تمامي ورزش ها اقدام کنند و اولويت اولشان توسعه ي ورزش باشد و سپس ترقي پست مديريتي خودشان.