در گیر و دار تغییر و تحولات درون کابینه‌ای حسن روحانی و جا به جا شدن برخی از دولتمردان، عده‌ای مدعی شدند برای تقویت بدنه اقتصادی دولت، سخنگو که همزمان سمت ریاست سازمان برنامه و بودجه را هم بر عهده دارد باید در چهارچوب اقتصادی‌ها فعالیت کند،حرف و حدیث‌هایی که نتیجه اش خاموشی چراغ اتاق سخنگوی دولت شد.

خداحافظی محمد باقر نوبخت، برای خیلی‌ها تردید و سوال بوجود آورد، خیلی‌ها بر این باور بودند که دولت نیازی به سخنگو ندارد و دنیای ارتباط نوین میتواند وظیفه پاسخگویی را بر عهده داشته باشد.اما از سویی دیگر نبود سخنگو کمی با ایده آل انتخاباتی حسن روحانی برای دولتی پاسخگو بودن فاصله دارد، محدود شدن دسترسی خبرنگاران به وزرا در حیاط پاستور و عدم پاسخگویی وزرا و معاونان به سوال‌های پیگرانه خبرنگاران دولت را تا حدودی در حاشیه امن قرار داده و لزوم پاسخگویی را از آن‌ها سلب کرده است. بیشتر مردان دولت حسن روحانی تا پیش از این در جایگاه‌هایی که نیازی برای رویارویی با مردم ورسانه‌ها نبوده خدمت کرده اند، این شاید یکی از دلایلی باشد که دولت ترجیح میدهد خیلی افکار عمومی را در جریان چند و، چون اتفاقات داخلی دولت قرار ندهد. حالا هم چند وقتی است رئیس دولت دوازدهم حرف از نداشتن اختیارات کافی به میان می‌آورد، همان اختیاراتی که تا پیش از این روز‌های سه شنبه خبرنگاران درمورد آن سخنگو را سوال پیچ میکردند؛ حالا یا به جواب می‌رسیدند یا با پاسخ‌های دو پهلوی جناب نوبخت به هفته آینده حواله داده می‌شدند.