مشکلي که امروزه به نام سد معبر در سطح شهر شناخته مي‌شود نيازمند يک بازنگري اساسي در برخورد و در پيش گرفتن راهکاري علمي و عملي در حوزه مديريت شهري است. بسياري از افرادي که در کنار خيابان‌ها مشغول کسب هستند، مي‌توانند با يک ساماندهي مناسب به بخش فعال اقتصادي شهر تبديل شوند. همانگونه که در بسياري از کشورهاي توسعه يافته بازارچه‌هايي براي اين افراد تهيه شده و غرفه‌هايي با قيمت مناسب به آنان تحويل داده مي‌شود تا بتوانند با آرامش به کسب روزي بپردازند.

متأسفانه در کشور ما اين پديده به چشم يک معضل در نظر گرفته مي‌شود و از اين رو شاهد برخورد قهري با اين قشر هستيم. البته نبايد از نظر دور داشت که سياست‌هاي در پيش گرفته شده نبايد به سمت تشويق افراد به دستفروشي پيش برود بلکه مي‌بايست با ايجاد يک نظام جامع اطلاعات شهري و شناسايي افرادي که حقيقتاً توانايي تهيه مغازه و داير کردن واحد صنفي را ندارند، آنان را در راستاي توانمندسازي حمايت کرده و طي مدت مناسبي ايشان را به ايجاد واحدهاي صنفي سوق داد. از طرف ديگر مي‌توان با ايجاد زمينه مهاجرت معکوس و کاهش جمعيت بيکار در شهرها زمينه کاهش اين مشکل را فراهم آورده و در عين حال در راستاي رونق توليد در روستا و پويايي اقتصاد گام برداشت. يکي ديگر از راهکارهايي که مي‌تواند در اين زمينه مد نظر قرار گيرد ايجاد بازارچه‌هاي صنفي توسط شهرداري‌ها و اجاره دادن واحدهاي اين بازارچه‌ها به اين افراد است که ضمن مديريت اين مشکل مي‌تواند به تأمين درآمد پايدار براي شهرداري نيز کمک کند.

در نهايت نبايد از ياد برد اغلب اين افراد هموطناني هستند که از سر ناچاري به مشاغل کاذب روي آورده‌اند و از اين رو بهتر است به جاي برخورد قهري و ضبط اموال آنان در راستاي چاره‌انديشي براي مشکلات گام برداشت تا شاهد جامعه‌اي پوياتر و با نشاط تر بود.

جعفرشکوریان