شوراهاي شهر بعنوان تبلور و نمود مشارکت اصيل مردمي در عرصه تصميم گيريهاي اجتماعي و فرهنگي و اقتصادي به نوعي مشارکت جمعي و تصميم گيريهاي مربوطه به امور مردم هستند. شوراها به عنوان فراگيرترين و گسترده ترين زنجيره نهاد مدني پاسخ به يک نياز اجتماعي است که در گذشته به شيوههاي سنتي و اکنون به شکل نوين در قالب بستري مناسب جهت مشارکت مردمي تجلي يافته است.
بر همين اساس در اصول ششم و هفتم قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران شوراها از ارکان مهم تصميم گيري  و ادارهي امور کشور قلمداد شده که با اتکا به آراي عمومي از راه تشکيل شوراهاي اسلامي شهر و روستا يکي از نقاط عطف تاريخ سياسي ايران پس از انقلاب و نشانه ظرفيت سياسي نظام براي جلب مشارکت بيشتر مردم است.
رويکرد بشر به مشورت و تبادل نظر با صاحبان فکر و تجربه، پيشينه اي به قدمت زندگي او دارد. انسانهاي دورانديش براي حل مشکلات و راهيابي به نظرهاي درست در حيطهي زندگي فردي و اجتماعي همواره با افراد خردمند مشورت ميکنند و از راي و نظر آنها براي گشودن گرهها بهرمند ميشوند. با ظهور اسلام در آغاز رسالت حضرت محمد (ص)، مشورت کردن از ويژگيهاي افراد مؤمن اعلام شد. قرآن کريم مسئله مشورت را مهم دانسته و آن را به صورت يک فرمان الهي بيان کرده است.
مسأله شور و مشورت و مشاوره در اسلام و در منطق عملي پيشوايان حق از اهميت بسياري برخوردار است. هيچ چيز همانند مشورت، درستي و حقيقت را آشكار نميسازد. با دشمنان خود مشورت كن، تا از ديدگاهشان، مقدار دشمني و جايگاه اهدافشان را بشناسي. انديشهها را به يكديگر گره بزنيد تا درستي و حقيقت از آن متولد گردد. جز با مشورت به راه درست نميتوان رسيد. هركس با خردمندان مشورت كند، از درخشش افكار و انديشهها بهرهمند شده است.

جعفر شکوریان