تبریز از دیرباز به عنوان یکی از قطب‌های صنعتی کشور  شناخته شده است و در این میان کفش دست دوز تبریز همواره آوازه‌ای خاص داشته است. با این همه در سال‌های اخیر به تدریج شاهد افول این صنعت بوده‌ایم. به نحوی که امروز این صنعت به سختی توان رقابت با محصولات وارداتی را داراست.
یکی از مهمترین دلایل این امر را می‌توان تکنولوژی قدیمی مورد استفاده  در این صنعت دانست. این موضوع علاوه بر کاهش کیفیت محصولات تولیدی در قیاس با  تولیدات کشورهای همسایه مانند ترکیه، موجب افزایش بهای تمام شده کفش‌های تولید داخل نیز می‌شود که این امر امکان رقابت را در بازار داخلی و خارجی از تولیدکنندگان سلب می‌کند.
همچنین کیفیت پایین چرم مورد استفاده نیز از دیگر دلایل کم رونق شدن این صنعت به شمار می‌رود.
در این بین می‌توان گفت حمایت مسئولین حلقه مفقوده احیاء این قبیل صنایع است، چرا که حمایت مسئولان در راستای وارد کردن تکنولوژی روز در زمینه فرآوری چرم، طراحی کفش و تولید کفش دست دوز می‌تواند علاوه بر دمیدن روح دوباره در کالبد این صنعت، به کاهش آمار بی‌کاری استان و به تبع آن کاهش نسبی مهاجرت نیروی کار از استان کمک شایانی کند.
در نهایت نباید از یاد برد که حمایت از صنایع تنها با شعار‌های زیبا محقق نمی‌شود و در این بین عمل  معیار اصلی به شمار می‌رود.
در حال حاضر مهمترین حمایتی که از این قبیل صنایع تبدیلی می‌توان به عمل آورد اعطای تسهیلات بلند مدت و کم بهره و نیز ایجاد امکان تجمیع واحد‌های خرد در قالب تولیدی‌های متوسط و بزرگ است.