واقعیت این است که تحزب وسیاست ورزی یکی از نشانه های توسعه سیاسی در دنیای جدید است و یکی از موانع توسعه سیاسی در ایران ،نبود احزاب و گروه های سیاسی قدرتمند در سپهر سیاسی است،احزاب و شبه احزاب ایرانی با هزاراما واگربتوان لفظ حزب را برآنها اطلاق کرد، معمولا مثل بادهای موسمی که درفصول خاصی از سال می وزند، در ایام انتخابات پا به عرصه وجود می گذارند وسپس به محاق و خواب زمستانی می روندوخبری ازآنها نیست.
18بهمن ماه 1402کمتر از یک ماه تا برگزاری انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری ، حزب " رفاه و سلامت" با تولیت دکتر شهرام دبیری رییس شورای شهر تبریز که در حوزه بهداشت ودرمان و فعالیت های اجتماعی مخصوصا تاسیس بیمارستان ولی عصر تبریزدارای حسن شهرت وسابقه است با همراهی تعدادی ازحلقه دوستان ،رسما فعالیت خود را شروع کرد، ظاهرا مجموعه ای از آرزوهای دور ودرازکه انصافا جزو مطالبات انباشته مردم هم هستند، از جمله ارتقای جایگاه تبریزوآذربایجان شرقی،پیگیری مطالبات منطقه ای ،کمک به ارتقای کیفیت خدمات سلامت ورفاه جامعه و افزایش سلامت مردم درمرامنامه نانوشته این حزب تازه تاسیس به عنوان چشم انداز اعلام شده است. نکته قابل تامل آن است که این حزب به دلیل عدم اشراف کافی بنیانگذارانش به اصول ومفروضات تحزب وسیاست ورزی با حمایت ازچهره های شاخص هردو طیف اصولگرا واصلاح طلب در انتخابات اخیر اسفندماه ومحورقراردادن آنها درپی به دست آوردن دل هردو طیف سیاسی غالب بود،غافل از اینکه نتایج آرای انتخابات در تبریز و شهرستانهای دیگرنشان داد مردم چه قدراز این طیف های سیاسی فاصله گرفته اند.ارگان رسانه ای این حزب هم برخلاف انتظارو پیش بینی که علی القاعده باید توسط گروهی از نخبگان رسانه ای با ارایه تحلیل ها و مقالات تبیینی ، مواضع و دیدگاه های این حزب را درسطح وسیع به مردم در ژانرهای رسانه ای اعلام می کردند، بابهره گیری از نیروهای مبتدی و توسل به سیاق مطبوعات زرد وچاپ عکسهای بزرگ ازبنیانگذارحزب و روشهای نخ نما شده،با ارایه برداشتی غیرحرفه ای ،پازل اشتباهات را در این حزب تازه تاسیس تکمیل کرد تا ناظران آگاه سیاسی واجتماعی چنین گمانه زنی کنند که حزب رفاه وسلامت در تبریز نارس به دنیا آمده است.
سئوال اینجاست که آیا این حزب به سان احزاب موسمی سلف خود،به زودی فراموش خواهدشد یانه؟ گذشت زمان به این پرسش پاسخ خواهد داد.