عجب شیر پرس - وزارت نفت دولت سیزدهم با فعال کردن دیپلماسی انرژی و سوآپ گاز، فروش میعانات گازی و حداکثر سازی تولید گاز از پارس جنوبی، اصلاح تعرفه گاز پُرمصرف‌ها بعد از ۷ سال، تحویل سوخت مایع به صنایع و نیروگاه‌هایی که با کمبود گاز مواجه بودند، توانست زمستان ۱۴۰۰ را بدون خاموشی و افت فشار گاز سپری کند.
به گزارش عجب شیر پرس به نقل از ایرنا، وزارت نفت در پاسخ به سرمقاله روزنامه آفتاب یزد با تیتر «بیچاره ما مردم» در جوابیه‌ای تاکید کرد که شاید به ذهن بدبین‌ترین افراد هم خطور نمی‌کرد که روزی یک رسانه نزدیک به دولت گذشته و وزیر سابق نفت بی‌ربط‌ترین موضوع سیاسی ممکن را به حل مشکل ناترازی گاز گره بزند و تلاش کند از این مسیر عجیب و غریب ناکارآمدی دولت گذشته را بپوشاند.
طبیعتاً از یاد نخواهد رفت که در سال‌های آخر دولت دوازدهم، کشور حتی در زمستان هم با خاموشی ناشی از ناترازی گاز و کمبود سوخت مواجه بود. در آغاز کار دولت یازدهم تعداد زیادی پروژه آماده بهره برداری یا نزدیک به بهره برداری در پارس جنوبی تحویل دولت یازدهم شد که بخش اعظم منابع مورد نیاز آنها نیز تامین شده بود. افتتاح این پرژه ها به تدریج باعث شد تولید گاز کشور افزایش قابل توجهی پیدا کند و دست دولت یازدهم برای تغییر سبد سوخت مصرفی کشور باز شود.
اما در مقابل وقتی در تابستان ۱۴۰۰، دولت سیزدهم کشور را تحویل گرفت، عملاً هیچ پروژه‌ای برای افزایش ظرفیت تولید گاز تعریف نشده بود و دولت سیزدهم مجبور بود زمان زیادی را برای وارد کردن ظرفیت‌های جدید تولید گاز به مدار، صرف کند. اما با این وجود وزارت نفت دولت سیزدهم به جای دست روی دست گذاشتن و ناله کردن، مانند آنچه در دولت قبل انجام می‌شد، با فعال کردن دیپلماسی انرژی سوآپ گاز را احیا کرد، فروش میعانات گازی و به تبع آن تولید گاز از پارس جنوبی را (که به دلیل ناتوانی در فروش میعانات همراه گاز افت کرده بود) به حداکثر رساند، تعرفه گاز پرمصرف‌ها را بعد از ۷ سال اصلاح کرد، به صنایع و نیروگاه‌هایی که با کمبود گاز مواجه بودند سوخت مایع کافی تحویل داد و با انجام اقداماتی از این دست کاری کرد که زمستان 1400 با وجود سرمای پیش رس، طولانی و گسترده، بر خلاف زمستان سال‌های قبل از آن بدون خاموشی و افت فشار گاز سپری شود.
در واقع تفاوت کارآمدی و ناکارآمدی را به راحتی می‌توان در مقایسه زمستان سال گذشته با سال‌های قبل از آن دید. کما اینکه در زمستان سال‌های قبل، علاوه بر تعطیلی صنایع و پتروشیمی‌ها، سوخت کافی هم به نیروگاه‌ها تحویل نمی‌شد و مردم و صنایع علاوه بر کمبود سوخت، با خاموشی و کمبود برق هم مواجه بودند.
اینکه یک رسانه نزدیک دولت قبل علی‌رغم تفاوت فاحش این دو کارنامه همچنان از موضع طلبکاری در این باره صحبت می‌کند نشان می‌دهد که صداقت رسانه‌ای تا چه اندازه به قهقرا رفته است.
به نظر می‌رسد جناحی دیدن موضوعات مربوط به منافع ملی و زندگی مردم با هدف انحراف افکار عمومی از تلاش‌های شبانه‌روزی کارکنان خدوم صنعت نفت از یکسو و از سویی دیگر برای پوشاندن ناکارآمدی و بی عملی دولت گذشته برای رفع چالش‌ها با هزینه کردن از «ملت شریف ایران» راه حلی است که زمان انقضای آن خیلی وقت است که گذشته است.
