وی ادامه داد: در این راستا ارمنستان این آمادگی را دارد تا در دیداربا رئیس جمهور آذربایجان همه نقشه‌های مناطق مین گذاری شده در منطقه قره باغ را به وی تحویل دهد.

پاشینیان ادامه داد: از سوی دیگر رئیس جمهور آذربایجان نیز در برابر این اقدام باید همه اسرای ارمنی جنگ قره باغ را به ارمنستان تحویل دهد.

نخست وزیر ارمنستان با بیان اینکه در دهه نود همزمان با استقلال ارمنستان از اتحاد شوروی سابق، ایران برای کشور ما راه زندگی محسوب می‌شد، افزود: در مدت کوتاهی دو بار با رئیس جمهور ایران ملاقات کردم و این مسئله نشان می‌دهد تا چه حد توسعه روابط با ایران برای ما اهمیت دارد.

وی ادامه داد: ایران و ارمنستان بمنظور اجرایی کردن هر چه سریعتر طرح‌های مشترک اقتصادی دو کشور در تلاش هستند.

پاشینیان همچنین تاکید کرد: ارمنستان روابط گرمی با ایران دارد. رئیس جمهور رئیسی در اوت ۲۰۲۱ این مسئولیت را به عهده گرفت و من نیز در همان ماه پس از انتخابات، مقام خود را بر عهده گرفتم و ما قبلاً دو بار ملاقات کرده ایم. این واقعیتی است که نشان می‌دهد ما چقدر به روابط خود اهمیت می‌دهیم.

وی گفت: در جریان بحث های ما با رئیسی، ما پیشنهاد کردیم که همکاری ها باید تسریع شود. به ویژه سومین خط انتقال برق با ولتاژ بالا که در حال ساخت است. در جلسات من همچنین پیشنهاد دادم که ما باید به موضوع ساخت مخزن و نیروگاه شهر مغری بازگردیم، که فکر می کنم نه تنها از نظر انرژی بلکه از نظر مدیریت مشترک منابع آب نیز بسیار مهم است.

پاشینیان افزود: این موضوع جدیدی نیست که محافل خاصی هستند که هر از چندگاهی مطالبی را در مطبوعات منتشر می‌کنند که ارمنستان در برخی توطئه‌ها علیه ایران دست داشته است.

نخست وزیر ارمنستان تاکید کرد: من اطمینان دارم که شرکای ایرانی ما می‌دانند که جمهوری ارمنستان هرگز در هیچ توطئه‌ای علیه ایران دخیل نبوده و نخواهد بود، زیرا ما این روابط را بسیار ارزشمند می‌دانیم و هرگز فراموش نخواهیم کرد که ایران در اوایل دهه ۹۰ مسیر زندگی ارمنستان بود. پاشینیان گفت این زمینه محکمی برای روابط ما است که بر هرگونه دخالت ارمنستان در هرگونه توطئه ضد ایران حکم می‌کند.

نزاع قره باغ بین دو کشور ارمنستان و جمهوری آذربایجان در پاییز سال گذشته‏، بخش عمده‌ای از منطقه قره باغ را که سی سال در اختیار جمهوری ارمنستان بود از سوی آذربایجان پس گرفته شد که در پی این درگیری هزاران نفر از دو طرف کشته شدند و تعدادی از نیرو‌های ارمنی به اسارت نیرو‌های جمهوری آذربایجان درآمدند.