برای شروع در مورد زمینه فعالیت شرکت مفصل سازان راوین صحبت بفرمائید.
این مجموعه در زمینه  تولید قطعات جلوبندی و سیستم تعلیق خودرو فعالیت دارد،که در  28 استان کشور نمایندگی فروش داشته و بخشی از قطعات جلوبندی مورد نیاز در خودرو های پژو 405، سمند و پژو 206  را تولید می نماید

از کارخانه ها و تولیدی هایی که به عنوان اعضای هیئت مدیره و موسس فعالیت دارید نام ببرید و محصولات تولیدی تان در چه زمینه هایی هستند؟
در صنایع تولیدی مسماری قطعات تراکتور تولید می کنیم و در سراسر ایران حدود 400 نمایندگی داریم و همچنین به کشور های افغانستان، عراق و ترکیه نیز صادرات داریم.
در مجموعه سازه برتر آذران قطعات ورقی خودرو تولید می شود، مثل کارتر پراید و نیسان.
شرکت جدیدی نیز در شرف راه اندازی می باشد به نام شرکت سهند لنت تبریز که دستگاه های خط تولیدش را وارد کرده ایم و در زمینه لنت ترمز ماشین به تولید خواهیم پرداخت.

به صورت مستقیم و غیر مستقیم برای چند نفر و در چه حوزه هایی کار آفرینی کرده اید؟
به طور مستقیم حدود 250 نفر در مجموعه های ما کار می کنند و به صورت غیر مستقیم من به این صورت حساب می کنم که هر 30 میلیون تومان گردش مالی یک اشتغال به شمار می رود که در این صورت اگر سیستم پخش را هم اضافه کنیم به صورت غیر مستقیم برای چهار هزار نفر اشتغال زایی کرده ایم.

از کجا شروع کرده اید و چرا حوزه صنعت را انتخاب کردید؟
من از صفر شروع کرده ام و در رابطه با این موضوع چند بار هم تلویزیون صحبت کرده ام. ذاتا از بچگی فکر اقتصادی قدرتمندی داشتم و دستفروشی و فعالیت های خرید و فروش زیادی انجام می دادم اما این که چرا به حوزه صنعت وارد شدم، جالب است که در زمان کنکور موقع انتخاب رشته اصلا نمی دانستم رشته مکانیک چیست و چون چند نفر از دوستانم که از خانواده های پولدار بودند این رشته را انتخاب کردند و من نیز به تبع آن ها اینچنین شد که وارد رشته تحصیلی صنعتی شدم.

با این اوصاف مسیر موفقیت شما در حوزه صنعت به جز دانشگاه به چه عواملی بستگی داشت؟
علل متعددی دارد اول اینکه بزرگ شدن در محیط بازار فرد را زرنگ بار آورده و طبیعتا باعث شناخت بیشتر اجتماع و مردم می گردد و همچنین نیاز های مردم را بیشتر می شناسد. قسمت عمده ای نیز به سمج بودن فرد بستگی داشته و در ناامید نشدن خلاصه می شود.
من تا سال سوم دانشگاه عملا وارد صنعت نشده بودم و در طی فرآیندی متوجه شدم اگر اکنون کاری برای خودم دست و پا نکنم باید تا آخر عمر مسافرکشی کنم. بدین ترتیب شروع به جست و جوی کار کردم اما به هر کارخانه و تولیدی که می رفتم از من سابقه کار خواستند، به بیش از 50 کارخانه مراجعه کردم که هیچکدام برای من جایی نداشتند. بالاخره در یکی از آن کارخانه ها تصمیم به فعالیت رایگان گرفتم که آنان نیز با درخواست من موافقت کردند، من 4 ماه در مجموعه فوق کار کردم تا برای خود سابقه ای ایجاد کنم.
سپس در شرکتی مشغول به کار شده و متوجه این حقیقت عجیب شدم که کشور ما با مشکل کارگر خوب مواجه است و هر کسی که به صورت جدی روی کاری تمرکز می کند به زودی پیشرفت خواهد کرد. زمان زیادی سپری نشده بود که به سمت مدیر برنامه ریزی تولید ارتقا یافتم و توانستم تولید را چند برابر افزایش دهم. در همین زمان با کتاب هایی که مطالعه می کردم فکری به سرم زد که من می توانم در کارخانه های ورشکسته مدیریت کرده، آن ها را سر و سامان داده و سود مناسبی نیز کسب نمایم.
ایده را اجرایی کرده و شروع به جستجوی کارخانه های ورشکسته و مشکل دار  شهر  تبریز نموده و به عنوان مدیر در آن ها فعالیت کردم، ابتدا در قبال فعالیتم پولی دریافت نمی کردم و بعد از این که وضعیت کارخانه بهتر می شد از این کانال به سود رسیدم.
بعد از این فعالیت ها مجموعه مفصل سازان را احداث کردیم و حتی در خارج از کشور مجموعه مونتاژی را نیز به راه انداختیم.

در مورد نقطه عطفی که باعث شد وارد دنیای کار آفرینی شوید صحبت بفرمائید.
در این مورد باید بگویم من با کارآفرینی ضعیف مخالفم بخصوص در صنعت، نباید کسی با خرید یک دستگاه کهنه تراش یا پرس ادعای کارآفرینی کند. من به کار تیمی معتقدم، هدف از وارد شدن به حوزه تولید قطعات سیستم تعلیق خودرو متحول کردن این صنعت بود. با تکنیک و فکری خاص وارد شدیم تا بتوانیم صنعت قطعه سازی را متحول نمائیم و در چند سال آتی تغییر محسوس ایجاد کنیم.
از نظر شما رشد و توسعه فردی در مسیر موفقیت تا چه اندازه تاثیر گذار است؟
قطعا و صددرصد تاثیر بسزایی دارد، کسی که می خواهد موفق شود باید صبر داشته، امیدوار بوده، خوشبین باشد و از منفعت دادن به مردم نترسد. من حسادت و اینکه هر چیزی را با سود مالی ارزیابی کردن را مانع موفقیت می بینم.
بعضی ها همیشه با نگرش مثبت به هرچیزی که اطرافشان است می نگرند و به اصطلاح نیمه پر لیوان را می بینند.

وضعیت فعلی موضوع اشتغال و بیکاری جوانان را چگونه ارزیابی می کنید، جامعه ما با کمبود کار مواجه است یا کمبود کارگر؟
متاسفانه با نگرش خطرناکی در جوانان مواجهیم به این صورت که می خواهند یک شبه میلیاردر شوند، من چند بار در مصاحبه هایم اشاره کرده ام که امروز زمینه اشتغال وجود دارد اما از سوی جوانان علاقه کمی به کارکردن مشاهده می شود، یعنی کار هست ولی کارکن نیست.
امروز نبود نیروی انسانی متخصص تبدیل به بحران بزرگی شده است و علی الخصوص در حوزه صنعت که به افراد متخصص نیاز داریم و دانشگاه ها هم نیرویی تربیت نمی کنند که به درد صنعت بخورد و حسی را به دانشجو القا می کنند که مضر بوده و مهندس بی مهارت به هیچ دردی نمی خورد.
بحران امروز، بحران کمبود نیروی انسانی متخصص است، شهر هایی مثل تبریز که قطب صنعت کشور به حساب می آیند با کمبود نیروی متخصص مواجهند.
ارزیابی شما از ضعف ارتباط میان صنعت و دانشگاه چگونه است؟
امروز در کل دنیا صنعت در راستای علم توسعه می یابد در حالی که علوم ما با صنعت داخل کشور بیگانه اند، برای مثال ما قطعه پراید تولید می کنیم در حالی که در دانشگاه های ما پایان نامه نیروی وارد بر هواپیمای جت در سرعت 750 کیلومتر نوشته می شود. ما باید بر روی پروژه هایی کار کنیم که امروز صنعت ما به آن نیاز دارد.
و از طرفی دیگر دانشگاه های ما مقاله محور است و استادان خود را بر حسب مقاله ارزیابی می کند نه خروجی عملی که متاسفانه می بینیم که سیاست درستی نبوده است. اگر بخواهیم در سطح بین المللی کالایی تولید کنیم چاره ای جز آمیختن علم و صنعت با یکدیگر نداریم.
چند وقت پیش مرا به دانشگاه صنعتی شریف دعوت کرده بودند که آن جا اعتراف کردم من اگر در شریف  تحصیل می کردم نمی توانستم موفق شوم، شاید ایرادی که دانشگاه های بزرگ دارند این است که به دانشجو القا می شود مهندس است و انجام هرکاری با شخصیت اجتماعی او مناسبت ندارد، درحالی که برای بدست آوردن مهارت باید از صفر شروع کرد.

چالش های اصلی پیش روی شما در مسیر موفقیت کدام موانع بودند و چگونه آن ها را مدیریت کرده اید؟
من ذاتا آدم خوشبینی هستم و هر اتفاق و چالشی هم که برایم رخ داده است را از چشم خود دیده ام حتی وقتی شخصی سر قرار کاری نمی آمد به خود می گفتم من باید تشخیص می دادم که وعده این شخص کذب است و تقصیر خودم است.
مجموعه های تولیدی ما به نحوی است که با سعی و تلاش خودمان جلو رفته ایم و در طول این مسیر هر چالش و مشکلی برایم اتفاق افتاد، به خودم گفتم « اگه راحت بود همه انجامش می دادن»
فکر می کنم مشکل عمده ای که خیلی از صنایع و کسب و کار ها را اذیت می کند سیستم بانکی موجود و موضوع چک است، من همیشه گلهمند بوده ام که ای کاش دسته چکی را که به افراد می دهند نسبتا مدیریت شده بوده و حداقل با رنگ چک میزان اعتبار آن مشخص شود.

در همین راستا چه پیشنهادی برای جوانان دارید؟
روی سخنم ابتدا با خانواده هاست، فرزندانتان را از کودکی با پول و کسب و کار آشنا کنید.
جوانان فکر نکنند که بعد از تمام شدن دانشگاه با تزریق آمپول مهارت بدست خواهند آورد و حتما در حین تحصیل به دنبال مهارت باشند.
متاسفانه یکی از ایراداتی هم که امروز متوجه جامعه ماست عدم تطابق رشته تحصیلی و حوزه کاری است، برای مثال شخصی که کشاورزی خوانده در صنعت است و بالعکس که اگر جوانان در زمان دانشجویی به دنبال فعالیت در رشته تحصیلی خودشان باشند تحصیل و کار برایشان بسیار لذت بخش خواهد بود.
جوانان باید آستین ها را بالا زده و وارد میدان شوند، موارد بسیاری برای خود من پیش آمده که جوانان فارغ التحصیل 30 ساله به ما مراجعه می کنند و وقتی من از ایشان می پرسم که اولین درآمدت را چگونه و با چه کاری بدست آوردی می گوید هنوز به دست نیاورده ام و همانطور که عرض کردم قسمتی از این آسیب را فاصله دانشگاه و صنعت به ما تحمیل کرده است.

از چکیده دانشی که تا کنون در راستای کارآفرینی و موفقیت بدست اورده اید ، مهم ترین جمله را بیان بفرمائید.
همه چیز از رویا شروع می شود، انسان هایی که رویا پرداز هستند نسبت به افراد معمولی بسیار موفق ترند. من رویا پردازی را عامل موفقیت می دانم.

نقش پشتکار را در موفقیت چطور می بینید؟
من هر روز ساعت 6 صبح بیدار می شوم و به شدت منظم هستم، اعتقاد دارم پشتکار باید در همه زمینه ها و فاکتور های مورد نیاز برای موفق شدن مثل سحر خیزی، پس انداز مالی، حفاظت از پس انداز، اهرم کردن پول، خستگی ناپذیری و موارد دیگر لحاظ گردد.
من متصل به رانت نیستم و از دستفروشی به اینجا رسیده ام و کسانی که می گویند صرفا با تلاش و برنامه ریزی نمی توان به جایی رسید در اشتباه هستند.

در آخر اگر سخن خاصی دارید، بفرمائید.
تشکر می کنم از روزنامه سراسری عجب شیر که به صنعت استان بها می دهد و مطمئنا صنعت و رسانه بخش جدایی ناپذیری هستند که به کمک هم می توانند عامل توسعه و پیشرفت باشند.
در آخر به جوانانی که در شبکه مجازی مرا دنبال می کنند تاکید می کنم موفقیت در چند روز حاصل نمی شود، باید گرسنگی را تحمل کنند، بی خوابی بکشند، خراب شده و از نو ساخته شوند، مطالعه کنند، مشورت بگیرند و به سختی کار کنند.
همه ما در جامعه مسئول هستیم، من به عنوان تولید کننده، شما به عنوان رسانه و حتی کسی که محصولی را از بازار می خرد باید حمایت از هموطنان را در نظر داشته باشید.