به گزارش عجب شیر پرس به نقل از فارس، عمارت تاریخی شهرداری تبریز در حالی به عنوان «موزه شهر» و «اثر ثبت‌ملی» معروف است که هیچ شباهتی با سایر میراث فرهنگی ندارد و هرج‌ومرج حاکم بر آن معدود مسافران تابستانی را آزرده می‌کند.

کافی است یک صبح راه‌تان به مسیر میدان ساعت بخورد تا با چشم خود ببینید مسئولان شهر، چه تدابیر ویژه‌ای برای استقبال از مسافران در مرکز شهر اندیشیده‌اند. اگر این صبح مقارن با «یکشنبه‌های شورا» باشد، منظره بسیار تلخ‌تر و خجالت‌آورتر خواهد بود.

اجازه بدهید تصویری از این منظره را برای‌تان نشان دهیم: بنری در ورودی عمارت نصب شده و برای مردم خط‌‌ ونشان می‌کشد که اولاً زودتر از ساعت 11:30 نیایید. در ثانی، کارت ملی همراه‌تان باشد.

با خواندن این بنر، عده‌ای مسافر در مقابل ورودی ساختمان ایستاده‌اند. برخی در حال وارسی کیف و کت خود هستند تا کارت ملی‌شان را پیدا کنند. برخی در حال خواهش و التماس به نگهبان ورودی که تصدقت بروم اجازه بده فقط یک دور در حیاط عمارت بزنیم و چند تا عکس بگیریم. یک عده بی‌خیال می‌شدند و برمی‌گشتند. یک عده هم  کارت ملی به دست گرفته‌اند و منتظر ساعت  11:30 هستند. نگهبان هم سرخوش از خواهش و التماس مردم سعی می‌کند با تحکم بیشتری، قانون من‌درآوردی عمارت را اعمال کند.

این بی‌‌قانونی علاوه بر مسافران، عموم مراجعان را هم کلافه کرده‌ است. ورود به مراکز مهم اداری استان و حتی پایتخت، اغلب با نشان‌دادن یک کارت شناسایی ساده ممکن است، اما قانون شورای شهر تبریز فرق دارد. کارت ملی افراد، در بد ورود ضبط و اطلاعاتش ثبت می‌شود. ناگفته پیدا است که این شیوه‌ نامتعارف، راهکاری است تا مردم در جلسات یکشنبه‌های شورا یا برای دیدار با اعضا، زیاد اهل پیگیری و مطالبه و انتقاد نباشند و محتاط عمل کنند.

سوال این است که چرا باید شورایی که اصل و ماهیت خود را مدیون رای مردم است، دست به راهکارهای آزاردهنده‌ برای محدود کردن حضور مردم در فضای شورا بزند؟ آیا اعضای شورا در زمان انتخابات هم برای جمع‌کردن ستاد انتخاباتی، کارت ملی‌ مردم را ثبت‌وضبط می‌کردند؟ این رفتارها جز اینکه باعث ریزش اعتماد عمومی به نهادهای مدنی می‌شود، چه دستاوردی دارد؟

قانون، کارکرد کارت ملی و سایر اسناد هویتی را به خوبی مشخص کرده‌ است. در هیچ ماده قانونی نیامده که برای بازدید از موزه باید کارت ملی نشان بدهید. ورود به موزه، نیازمند بلیط است، نه کارت ملی. مسئولان عمارت تاریخی ساعت، اگر فراست لازم را برای سامان‌دهی موزه و راه‌اندازی بلیط‌فروشی ندارند، مجاز نیستند کارت ملی از مردم ضبط کنند. گرفتن کارت ملی و تفتیش هویت بازدیدکنندگان، اگر تخلف آشکار نباشد، یک بد‌اخلاقی تمام‌عیار برای شهری است که داعیه مهمان‌نوازی دارد.

انتظار می‌رود نهادهای بالادست، به این موضوع ورود کرده و مشخص کنند که نگهبانان عمارت ساعت، با چه مجوزی، کارت ملی مردم را می‌گیرند و اطلاعات‌ هویتی مسافران را ثبت می‌کنند؟ مسئولیت سوء‌استفاده‌های احتمالی از این هرج‌ومرج با چه کسی است؟

نگاهی به وضعیت کلی ساختمان عمارت نشان می‌دهد که این اثر تاریخی از نفوذ رطوبت، پوسیدگی‌ها و شکستگی‌های مختلف رنج می‌برد. اعضای شورا از سویی نمی‌توانند از ساختمان اعیانی و تاریخی عمارت دل بکنند و از سوی دیگر فراموش‌ کرده‌اند که این ساختمان سال‌ها است که تبدیل به موزه شده و متعلق به مردم است.