جشن طلاق مراسمي است که براي اعلام پايان يافتن يک ازدواج برپا مي‌شود و بيان کننده مجرد شدن دوباره برگزار کننده مراسم است. اين مراسم به طرق گوناگون برگزار مي‌شود، يک يا هر دو طرف مي‌توانند در مراسم حضور داشته باشند. در اين مراسم کيک طلاق، تابوت حلقه ازدواج، و حلقه‌هاي طلاق بريده، يا شکسته شده وجود دارد. سي‌ان‌ان در گزارشي که درباره جشن طلاق تهيه کرده است به اين نکته اشاره دارد که تعداد برگزاري مراسم‌هاي اين چنيني رو به ازدياد است و به کاهش رنج ناشي از طلاق کمک مي‌کند.در ژاپن زن با پوشيدن لباس ويژه جشن طلاق به همراه همسرش با شکستن حلقه ازدواج خود، به پيوند زناشويي خاتمه مي‌دهد. در پايان مراسم نيز از ميهمانان پذيرايي مي شود.

در حال حاضر موضوع جديدي با عنوان جشن به مناسبت طلاق در ايران مطرح شده است. در اين مراسم زوجين پس از طلاق رسمي جشني را مثل جشن عروسي برگزار مي‌کنند که همراه با شام و موزيک است.به اين ترتيب است که به نظر مي رسد از هم گسيختن ارزش ها به ماجراي زشت طلاق که روزي روزگاري براي مردم جامعه نکوهيده و ناپسند بود نيز باز شده است.

روان شناسان معتقدند که افزايش درصد طلاق علل مختلفي دارد. يکي از دلايل آن افزايش پويايي رواني افراد است. در واقع داشتن آرامش و اعصاب راحت در ازدواج مي تواند از طلاق زودهنگام جلوگيري کند. نداشتن فقر مالي، اشتغال  و عدم مرد سالاري ونبود اعتياد نيز مي تواند در رخ ندادن طلاق در جامعه موثر باشد.

البته جامعه شناسان عصر حاضر اعتقاد دارند که بر خلاف نگاه سنتي حاکم در جامعه هميشه طلاق بد نيست و هميشه هم ازدواج خوب نيست. حتي گاهي طلاق را از ادامه زندگي بهتر مي دانند چرا که ازدواج خوب باعث سلامت جسمي و رواني افراد مي شود و در مقابل ازدواج بد مي تواند اثر مخربي بر سلامت جسمي و رواني افراد بگذارد با اين حال ريخته شدن اينگونه قبح طلاق و جشن گرفتن آن نشانه زنگ هشدار براي جامعه ايراني است. زنگ هشداري که هر چند مدت هاست به صدا در آمده اما هنوز
راه‌حلي اساسي براي آن انديشيده نشده است و جوانان پر مدعاي ايراني همچنان بعد از مدت کوتاهي زندگي که با تجمل و عروسي هاي آنچناني آغاز مي شود به جشن طلاق آنچناني مي انديشند و لبخند مي زنند.
لبخند‌هايي که تلخي آن بعد از چند ماه زندگي مجردي بيش از پيش خودنمايي خواهند کرد. بايد چاره‌اي انديشيد.

مسئله آسيب‌هاي اجتماعي از ديرباز در جوامع بشري مورد توجه انديشمندان بوده است. هم‌زمان با گسترش انقلاب صنعتي، گسترش دامنه نيازها و محروميت‌هاي ناشي از برآورده نشدن خواسته‌ها و نيازهاي افراد جامعه موجب گسترش شديد و دامنه‌دار فساد، عصيان، تبهکاري، سرگرداني، دزدي، انحرافات جنسي و ديگر آسيب‌ها شد.هر جامعه‌‌اي متناسب با شرايط، فرهنگ و ميزان رشد مردم خود با انواع گوناگوني از انحرافات و مشکلات روبروست که تأثير مخربي بر فرآيند پيشرفت آن جامعه دارند. شناخت چنين عواملي مي‌تواند مسير حرکت جامعه به سوي پيشرفت را هموار سازد؛ به‌گونه‌اي که با درک عملکرد آن‌ها و جلوگيري از تداوم آن، با ارائه راه‌حل‌ به سلامت جامعه کمک کند. حال اگر رفتاري با انتظارات مشترک اعضاي جامعه، گروه يا سازمان اجتماعي سازگار نباشد و اغلب افراد جامعه آن را ناپسند يا نادرست بدانند، کج‌روي اجتماعي خوانده مي‌شود.طبيعي است که همواره عده‌اي از افراد جامعه به بخشي از هنجارها و ارزش‌هاي اجتماعي عمل نمي‌کنند. افرادي که با ارزش‌ها و هنجارهاي جامعه و يا سازماني هم‌ساز و هماهنگ باشند، هم‌نوا و سازگار مي‌نامند و اشخاصي را که برخلاف هنجارهاي اجتماعي رفتار مي‌کنند و بدان‌ پاي‌بند نيستند، ناهم‌نوا و ناسازگار مي‌خوانند. در واقع، کساني که انحراف رفتاري و نابه‌هنجار آنان دائمي باشد، «کج‌رو» يا «منحرف» ناميده مي‌شوند و اين‌گونه رفتارها را «انحراف اجتماعي» و يا «كج‌روي اجتماعي» مي‌نامند.

علاوه بر اين، در جامعه ديني ـ اسلامي، معيار و ملاک ديگري براي تشخيص رفتارهاي بهنجار از رفتارهاي نابه‌هنجار وجود دارد. در جامعه ديني ـ اسلامي، معيار تشخيص ارزش‌ها و هنجارها آموزه‌هاي ديني است. از اين رو ممکن است رفتاري خاص در جامعه غير اسلامي هنجار تلقي نشود و مرتکبان را کسي توبيخ يا سرزنش نکند ولي در شرايطي خاص ارتکاب چنين عملي در جامعه‌اي ديني هنجارشکني تلقي شود.با در نظر گرفتن اين مسائل ضرورت پرداختن به پديده نوظهور جشن طلاق در جامعه ديني و اسلامي ايران، از اين جهت قابل بحث و بررسي است که در آموزه‌هاي ديني، طلاق به عنوان پديده‌اي مذموم و منفور شناخته شده است. در واقع طلاق مهم‌ترين عامل از هم گسيختگي ساختار بنيادي‌ترين بخش جامعه، يعني خانواده است. طلاق پديده‌اي است که به زن و مرد امکان مي‌دهد در شرايطي خاص جدا از يکديگر جدا شوند.آمار‌ها نشان مي‌دهد طلاق هر سال رو به فزوني است در همين سال در هر ساعت، 16 مورد طلاق ثبت شد. رواج امر طلاق که طبيعتاً نوعي آسيب اجتماعي به شمار مي‌رود، بسيار نگران‌کننده است و لزوم پرداختن به اين موضوع را بيش از پيش گوشزد مي‌کند.متأسفانه امروزه در برخي موارد طلاق شاهد نوعي دست‌پاچگي، لج‌بازي و بي‌برنامگي زوجين در امر طلاق هستيم که مشکلات آنان فقط با نوشداروي طلاق حل مي‌شود. اين افراد براي پنهان کردن دردهاي دروني‌ خود از شکستي زود هنگام ، اقدام به برپايي جشن و سرور مي‌کنند.

جشن طلاق به‌عنوان الگويي غلط که از غرب گرفته شده است، در حال تبديل‌ به سنتي اجتماعي است و براي افرادي که بدون توجيه منطقي اقدام به برگزاري جشن مي‌کنند، نوعي افتخــار به شــمار مي‌رود. البته بايد اين نکته را نيز در نظر داشت که در برخي کشورهاي آسيايي زنان پس از طلاق جايگاه اجتماعي پيشين خود را از دست مي‌دهند، اين در حالي است که در اغلب کشورهاي اروپايي و آمريکايي زنان پس از ازدواج آزادانه و بدون هيچ‌گونه محدوديتي اجتماعي به زندگي خود ادامه خواهند داد.به منظور حل معضل طلاق و جلوگيري از رواج چنين جشن‌هايي در کشور، بايد به پيش‌گيري پرداخت. از اين رو آشنايي افراد با آسيب‌هاي اجتماعي يا پديده‌هاي نوظهوري از اين قبيل لازم و ضروري است که جز با فرهنگ‌سازي و آشنا کردن زوج‌ها با مهارت‌هاي زندگي و تقويت باورهاي ديني آن‌ها ممکن نيست.

 اين هدف مستلزم کار فرهنگي عميق، پيوسته و هدف‌دار است به‌گونه‌اي که با اقدام به موقع، افراد جامعه از وقوع چنين آسيب‌هاي آگاه و با کار فرهنگي قبح اين‌گونه اعمال به آنان يادآوري شود. در صورتي که افرادي در جامعه اقدام به چنين کاري کرده‌اند، بايد درخصوص آن فرد يا افراد اقدامات درماني صورت گيرد تا موجب آلودگي فرهنگي ديگران نيز نشود. اين درحالي است که در جامعه ما جاي خالي آموزش و پيش‌گيري به‌شدت احساس مي‌شود. اين امر توجه مسئولين صداوسيما را به منظور تهيه و ساخت برنامه‌هايي که مي‌تواند جامعه و افراد جامعه را از رواج چنين پديده‌هايي آگاه سازد، مي‌طلبد.

به لحاظ اجتماعي مي‌توان گفت يکي از دلايلي که منجر به در پيش گرفتن اين سبک از زندگي مي شود عرفي شدن مساله روابط ميان دختر و پسر در جامعه است. قرار هاي دوستانه آخر هفته، حضور در جشن ها، دوستي هاي دامنه دار و معاشرت هاي اجتماعي بدون محدوديت از جمله مواردي است که مي تواند زمينه ساز در پيش گرفتن اين سبک زندگي شود.

بفرماييد جشن، به صرف طلاق!

 روزي روزگاري اگر در جرايد و محافل صحبت از طلاق مي‌شد همگان زبان مي‌گزيدند و با «استغفرالله» و «پناه بر خدا» و گفتن «به حق چيزهاي نشنيده و نديده» از زير بار سنگيني صحبت از نکوهيده‌ترين حلال خدا به طريقي در مي رفتند و تا جايي که امکان داشت فرار را بر قرار ترجيح مي‌دادند تا مبادا صحبت از طلاق روزي روزگاري خدايي ناکرده دامنگير خود يا خانواده‌شان شود. تازه عده‌اي از خواب زمستاني و سرخوشانه خود بيدار شده و مي‌خواستند آستين براي سامان دادن به بازار مکاره مهريه‌هاي عجيب و سنگين بالا بزنند که «خبر خواستگاري در ايران، مراسم ازدواج در آنتاليا» و استفاده از بالگرد به جاي ماشين‌عروس و... آب از لب و لوچه بسياري از جوانان دم بخت و روياپرداز اما بيکار و بي‌پول و... به راه انداخت و شد قوز بالاي قوز براي دلواپسان -اين بار واقعي- حوزه جوانان و خانواده و جامعه که هنوز از پس مشکل قبلي برنيامده بودند، مشکل جديد اضافه شد. از آنجا که سير مشکلات در جامعه ما زنجيره‌وار به هم متصل‌اند و مشکلي نيامده مشکل ديگري را به دنبال خود مي‌آورد در حوزه ازدواج و جوانان نيز همزمان با رشد جت‌وار افزايش طلاق در کشور، خبر از ورود سوغاتي فرنگي به کشور به مسئولان کشور تنها در حد ابراز نگراني، تلنگري زد؛ سوغاتي که دقيقا 180 درجه مخالف با فرهنگ ديني و اسلامي ماست. هنوز هضم اين سوغات تازه رسيده برايمان سهل نشده بود که عکس مراسم جشن طلاق همچون پتکي چند صد کيلويي روح و روانمان را به بازي گرفت و ما را روانه جنگ اعصابي کرد که فارغ از فاجعه ريختن قبح طلاق در دوراني که دو جوان دم بخت ياراي تهيه ساده‌ترين مقدمات يک زندگي دونفره را ندارند عده‌اي جدايي خود را جشن گرفته و ميهمان دعوت مي کنند، سور و سات به راه مي‌اندازند، ماشين گل مي‌زنند و... و در نهايت با يک شمشير به جان کيک طلاق خود افتاده و تا جايي که توان دارند مجسمه يکديگر را تکه و پاره مي‌کنند و بعد هم زن و مرد را به خير و ميهمانان را به سلامت تا اين جدايي خاطره و عکس و فيلمي شود براي دوستان و آشنايان زوجي که تظاهر مي‌کنند کم مانده از جدايي و طلاق از هم بال درآورند! بعد از اين موضوع صفحات روزنامه ها و سايت‌ها و خبرگزاري ها پر شد از گزارش‌هايي که هر کدام سعي داشتند به نوعي روند رو به رشد مدهاي عجيب و غريب در امر طلاق و ازدواج را به مسئولان گوشزد کنند و در حالي اين گوشزدها کارساز نشد که اخيرا خبرهايي مبني بر مفصل‌تر شدن مراسم جشن طلاق و حتي برگزاري آن در آنتاليا به گوش مي‌رسد!

لازم است مختصرا به گوشهاي دلخراش اين مراسم نيز اشاره گردد. درچاپ كارت جشن طلاق بايد شعر را خودشان انتخاب کنند. براي 100 عدد كارت اگر روي چوب مشكي زده شود در حدود 130 هزار تومان مي‌شود. ولي اگر روي يك مقواي مشكي معمولي سفارش بدهند هر كارت برايشان هزار و 300 تومان هزينه برمي دارد. در کارتها پيشنهادات گوناگوني داده مي شود مانند: «بهانه‌هاي جدايي دوباره تامين شد- طلاق، عاقبت عشق ما فقط اين شد!» در نتيجه براي 100 عدد كارت جشن طلاق 500 تا600 هزار تومان پول خرج مي کنند.اغلب خانم‌ها سفارش كارت جشن طلاق را مي‌دهند البته مواردي هم هست كه خانم و آقا با همديگر سفارش مي دهند. يك دوره آخرالزمان شده را هم ته حرفشان مي‌چسبانند. براي صد عدد كارت روي تم مشكي در حدود 130 تا 140هزار تومان مي‌گيرند و اگر عجله داشته باشند دو، سه روزه تحويل مي‌دهند. در نهايت براي چاپ كارت طلاق بين 140 تا 600 هزار تومان بايد هزينه كنند تا به كارت دل‌خواهشان برسند.گل مشكي كاغذي كادوي جشن طلاق است.هر شاخه گل رز سياه كاغذي در حدود هزار و 100 تومان است. پذيراي جشن جدايي در تالارهاي پذيرايي و نوع جشن براي صاحبان تالارها مهم نيست آنها به كسب درآمد فكر مي‌كنند. اين جشن هم مثل ازدواج هزينه پذيرايي و شام دارد، مجوز خاصي هم براي برگزاري اين مراسم نياز نيست.

مي گويند با جشن طلاق آرام شدم.با پيامک دعوت مي‌شوند به جشني با اين مضمون: «به جشن رهايي‌ام خوش آمديد به صرف خنده و شادي و فراموشي!» از دوستاني است كه هرگز فكر جدايي‌اش از ذهنت خطور نمي‌كند. اين‌بار خبري از داماد نيست. كيك هست با 2 عروسك كه قهر كرده‌اند و پشت به همديگر نشسته‌اند. كيكي 3 طبقه كه در عروسي‌ها مي‌بينيد. عروس سابق، كيك را مي‌برد و با دوستانش خنده‌كنان براي فراموشي و رهاييش آرزو مي‌كند. مادر عروس سابق معتقد است اين جشن از تالمات روحي و فشارهاي دخترش كم مي‌كند در ضمن خانواده داماد هم فكر نمي‌كنند كه پسرشان از اين جدايي ناراحت است. كيك‌هاي عروسي معمولا از 3 كيلو به بالا و از كيلويي 18 هزار تومان تا 31 هزار تومان هستند. در يک مورد سفارش كيك جشن طلاق توسط عروس و داماد سابق با همديگر حدود 5/1 ميليون تومان هزينه داشت. كيك چندطبقه‌ با تزئين عروسك‌هايي كه پشت به يكديگر نشسته و به صورت قلب نصف‌شده‌اي سفارش داده بودند. اين جشن مثل جشن عروسي است با اين تفاوت كه به جاي رنگ‌هاي سفيد و تور با رنگ‌هاي خاكستري و سياه مجلس تزئين شده است. جشني كه جامعه شناسان و اهالي فرهنگ ترويج آن را تقبيح مي‌كنند و مي‌گويند: «جشن براي جدايي آدم‌ها، درفرهنگ ما جايي ندارد.»