معاصر شهر تبریز انتخاب گردیدند و پرسشنامه های محقق ساخته در آن ها توزیع شد. تجزیه و تحلیل

اطلاعات نشان داد که از میان سه مولفه رضایت از فضای باز محیط، تمایل به برقراری تعامات اجتماعی و میزان امنیت در مجتمع های مسکونی، ساکنین مولفه امنیت را به عنوان موثرترین عامل در مطلوبیت فضایی در مجتمع های مسکونی نوین میان مرتبه ترجیح داده اند. در این میان راهکار هایی که می توان با توجه به متغیر های تحقیق در طراحی معماری مجتمع های مسکونی میان مرتبه منظور کرد، عبارتند

از طراحی فضاهای ایمن در داخل و خارج مجتمع های مسکونی و در نظر گرفتن فضای بازی کودکان

به نحوی که به سمت تمامی این فضا ها دید وجود داشته و به مکانی نا امن برای افراد مجرم و یا ولگرد تبدیل نشود. از این طریق والدین به کودکان خود دید مستقیم داشته و آن ها را دائماً کنترل می کنند . در مرحله بعد باید به طراحی فضای باز محیط توجه شود که آن را می توان در دو حوزه آلودگی صوتی و طراحی مسیر پیاده مد نظر قرار داد. باید در درون فضا های مجتمع های مسکونی فضا هایی در

نظر گرفته شود که مانع از نفوذ صدای ازدحام و ترافیک به درون آن شود )با ایجاد اختاف ارتفاع، استفاده

از کمربند گیاهی، بادشکن، مکان یابی صحیح فضا های مسکونی(. همچنین نحوه طراحی مسیر های پیاده نیز در رضایت از فضای باز محیط بسیار تاثیر گذار می باشد )وجود فضای مکث، طراحی فضای سبز، طراحی فضای نشستن در حیاط، وجود فضا های فراغتی، انعطاف پذیری در تغییر کاربری(. در نهایت در حوزه برقراری تعامات اجتماعی می توان به دو مورد تاثیر گذار طراحی فضا هایی برای گردهمایی

عمومی و طراحی فضا های تعاملاتی و اجتماعی برای ساکنین داخل مجموعه اشاره کرد. البته قابل

ذکر است که ساکنان برای ورود افراد غریبه و یا غیر مقیم در سایت و استفاده از مجموعه مسکونی ( حتی امکانات تجاری و خدماتی( تمایل نداشته و فقط حضور افراد ساکن در سایت و ملاقات با آنان را می پذیرند. بنابراین طراحی این فضا های باید بگونه ای باشد تا محیط تعاملاتی و اجتماعی مطلوبی فقط مختص ساکنان ایجاد شود.