تابستان نويد بخش آغاز مسافرت هاي تابستاني است و بر اساس سنت همه ساله، امسال نيز شاهد ورود ايرانگردان متعددي از اقصي نقاط کشور به استان و شهر تبريز خواهيم بود. اين موضوع خود امتحاني است براي ما تا آمادگي‌مان براي رويداد جهاني تبريز 2018 در بوته آزمايش قرار دهيم و ببينيم اساساْ چند مرده حلاجيم؟

هر ساله با ورود ميهمانان در فصل تابستان شاهد اين امر بوده‌ايم که در زمينه اسکان اين عزيزان آنچنان که بايد نتوانسته‌ايم استانداردها را رعايت کنيم و بسياري از بوستان‌هاي ما که بايد محلي براي آرامش شهروندان باشد به مدت 3 ماه به کمپ‌هاي اقامتي تبديل مي‌شوند که نه شايسته ميهمانان اين شهر است و نه در خور فرهنگ ميهمان‌نوازي ايراني.

اگر در حال حاضر نمي‌توانيم ورود هموطنان ايراني را به نحو شايسته مديريت کنيم چطور در سال 2018 که بسياري از گردشگران خارجي به اين شهر خواهند آمد، خواهيم توانست خدمات شايسته را به ايشان ارائه دهيم و در عين حال نام ايران زمين را به عنوان يکي از مقاصد مناسب گردشگري مطرح کنيم.

زماني که ما در سطح شهر تفريح گاه ها و خدمات اقامتي مناسبي نداريم و همين اندک تفرجگاه هاي موجود را هم به کمپ تبديل مي کنيم چگونه در سال آينده ميلادي همزمان گردشگران داخلي و خارجي را مديريت خواهيم کرد؟

اين ها سوالاتي هستند که مسئولان شهري هرچه زودتر مي بايست پاسخي براي آن هاي يافته و در نهايت بيش از پيش براي اين رويداد بزرگ آماده شوند.

بهتر است از ياد نبريم تابستان به عنوان يک فرصت مي تواند ما را براي سال آينده آماده کند.

جعفرشکوریان