هر کار آفرين و شخص موفق، بسيار بيشتر از ميانگين يک شخص معمولي کار مي کند. آنها ليستي از کارهايي که بايد به اتمام برسد دارند. بنابراين زمان بيشتر براي آنها صرف ميکنند. براي رسيدن به موفقيت تنها داشتن نيروي محركه و منابع كافي نيست بلكه بايد از منافع به موثرترين وجه استفاده نمود و مسيرو جهت مشخصي را نيز تعيين كرد.
آنها خواهان انجام امور بزرگ و ايجاد تغيير هستند. جديت، اشتياق، تعهد و الزام و غرور و سربلندي منطقي دارند. براي خودشان انضباط خاصي دارند. هميشه خواهان کار و تلاش سخت بوده و از سختي راه ترسي ندارند.
آنها بلدند کنترل آنچه که رخ مي‌دهد را در دست بگيرند. از مهارت، استعداد، انرژي و دانش خود در کامل‌ترين سطح ممکن استفاده ميکنند. آنها کارهايي را انجام مي‌دهند که ضرورت دارد، نه اينکه فقط به خاطر دلشان آن را انجام دهند .عدهاي اين استعداد و ذخاير را در وجود خويش کشف ميکنند و با بکار بستن آن به نتايج عظيم و شگرفي دست مي‌يابند و عدهاي ديگر از توانايي‌هاي بالقوه خود استفاده نکرده و آنرا با خود به گور مي‌برند. تفاوت انسانهاي موفق جهان با ساير افراد در همين است.
جعفرشکوریان
